දුමීගේ කට කහන කතා

මේ කාලේ ඉතින් උත්සව කාලෙනේ. හැම තැනම ඉතින් නත්තල් පාටියි, ඉයර් එන්ඩ් ඔෆිස් පාටියි, අර පාටියි මේ පාටියි. පාටි එනකොට එන්නෙ එක පිට එක. සමහර වෙලාවට වාන් පාටියක්වත් හොයාගන්න නැති කාලවල් එනවා. මට උනත් ඉතින් මේ දවස්වල ගෙදරට වෙලා හිටපු වීක් එන්ඩ් එකක් හොයා ගන්නවත් බැහැ. නිවාඩු දවස්වල වේලාසනින් නින්දට ගිය දවසක් නම් මතක නැහැ. හැමදාම නින්දට යනකොට පාන්දර පහ හය පහුවෙලා.

ඉතින් පාටි කිව්වහම ඔය එක එක ජාතියේ සැර බීම ජාති එහෙම නැතිනම් ඒවාට පාටියි කියල කියන්න නම් සමහරක් ඈයො කැමතිම නෑ. පිරිමින්ට නම් ඔය විස්කි, වොඩ්කා, රම්, බකාඩි වගේ ජාතිත් ගෑණු උදවියට බ්‍රැන්ඩි, වයින්, අයිරිෂ් ක්‍රීම්, ස්මර්නෝෆ් අයිස්, බකාඩි බ්‍රීසර් වගේ මෙකී නොකී ජාතිවලින් පුළු පුළුවන් විදිහට ලෑස්ති කරන්න ඕනෙ. නැතිනම් එන පාටි වලට එන කට්ටියගේ මූණු හරි නෑ.
ගොඩක් වෙලාවට හැමදාම සෙට් වෙන යාළුවො නම් දන්නවා එක එක්කෙනාගේ ප්‍රමාණවල් කොහොමද, ෆැමිලි එන්වයර්මන්ට් එකක හැසිරෙන්නෙ කොහොමද කියලා. එහෙම නැතිව හිටපු ගමන් සමහර යාළුවො, යාළුවන්ගෙ යාළුවෝ වගේ අළුත් කට්ටිය මේ වගේ පාටි වලට එක්කගෙන ආවහම සමහර වෙලාවට පොඩි පොඩි ප්‍රශ්න වෙනවා..

එක දවසක් මෙහෙට සමර් කාලෙදි අපේ කට්ටියේ යාළුවෙක්ගෙ උපන්දිනයක් සමරන්න අපි කට්ටිය එකතු උනා අපි ඉන්න පලාතෙන් ටිකක් දුර බැහැර "අල් ඒන්" කියන නගරයේ නිවාඩු නිකේතනයක. ඒකෙ කාමර දෙක තුනක විතර ටිකක් ලොකු ගෙයක් අරගෙන තමයි කට්ටිය පාටි එකට සෙට් උනේ. මේකාලේ ගොඩක් අය 'මැරීඩ් බැචුලර්ස්ලා' මොකද ඉස්කෝලවල සමර් නිවාඩු කාලේ නිසා ගොඩක් අයගේ භාර්යාවෝ සහ ළමයි ලංකාවට ගිහිල්ල තමයි හිටියේ අපේ ගම හාමිනේ සහ පොඩි එවුන් දෙන්නත් ඇතුළුව. ඒ උනාට නිවාඩු නොගිය දරු පවුල් දෙක තුනක් විතර සහ බලවත් බවලත් උදවියත් සෑහෙන්න ගණනකුත් පාටි එකට ඇවිත් හිටියා. තව මේකට ඇවිල්ල හිටියා වෙනදට අපිත් එක්ක සෙට් වෙන්නෙ නැති අබුඩාබි වල ඉඳන් ආපු අපේ යාළුවෙක්ගේ යාළුවො දෙන්නෙකුත්. ඔන්න ඉතින් රෑ අටට නමයට විතර පටන් ගත්ත පාටිය BBQ ද අරවද මේවද, සින්දුද , ඩාන්ස්ද මෙකී නොකී ඒවත් එක්ක බෝතල් එකින් එක හිස් වෙවී වැඩේ නියමෙටම නැගලා යනවා. ඉතින් මම අර කිව්ව අබුඩාබි යාළුවො දෙන්නත් අවස්ථාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනය අරගෙන අනිත් අය තමන්ට වඩා ඉස්සර වේයිද දන්නෑ කියලද කොහෙද ඔරේ වක්කරගන්නවා. වැඩි වෙලාවක් යන්න කලින් එකෙක්ගෙ කණ සාක්කුවේ. අපි ඉතින් වෙනද වගේ සුපුරුදු විදිහට පුංචි එකකින් සප්පායම් වෙලා කට්ටිය වට කරගෙන සින්දු කියනවා. මෙන්න බොලේ ටික වෙලාවකින් අර කණ සාකුවේ දාගත්ත එකා සභාව මැදට ඇවිල්ලා ගැලෙව්වෙ නැතෑ උගේ කලිසම. කලිසම විතරක් නෙමෙයි ඊට යටින් තියෙන එකත් ගලවලා මූ අමු හෙලුවැල්ලෙන් පුටුවක ඉඳගත්තා. කොච්චර බලවත් උනත් අර සින්දු කිය කියා හිටපු බවලත් උදවිය සී සී කඩ දිව්වා. ඒ අස්සෙ අපේ නඩේ ගායකයා "කොටා" පැනපු ගමන් අරූගෙ සෙට් එක අත්දෙකෙන් කවර් කරගෙන. දැන් අරුත් නැගිටලා එහෙ මෙහෙ ඇවිදිනවා. අපේ කොටත් අත්දෙකෙන් අරූගේ භාණ්ඩේ කවර් කරගෙන ඌත් එක්ක ඇවිදිනවා. සීන් එක ෆුල් ඩ්‍රැමර්ටික්. අන්තිමට කාඩ් ගහ ගත්තෙ අපේ කොටා. ඒවගේ චාන්ස් එකක් ආපහු හම්බවන්නෙ නැහැනෙ කිය කියා කට්ටිය කොටාව මදි නොකියන්න බයිට් කලා. කොහොම හරි ඔන්න ඔහොමයි සමහරුන්ට පමණට වඩා රත් උනහම ඉන්න හිටින තැන අමතක වෙන්නෙ...
ඔන්න මම මේ දැන් කියන්න යන කතාව කිව්වේ අබුඩාබි වල හිටපු අපේ අසෝක අයියා. ඔය අසෝක අයියා ෆුල් වෙජිටේරියන්. ඒ කියන්නෙ කටේ පැත්ත පලාතකින්වත් බොන්නෙ නෑ. මේ කතාව ඉතින් කිව්වෙ අපිව යහ මාර්ගෙට ගන්න පරම පිරිසිදු චේතනාවෙන්ම තමයි.

ඔන්න එකමත් එක කාලෙක ගමක් ලඟ තිබුන කැලෑ පාරකින් කුකුලෙක් ගමනක් ගියාලු. ඔහොම ටික දුරක් යනකොට ඔන්න කුකුලට හම්බ වෙනවලු පාර අයිනෙ වැටිලා තියෙන අරක්කු බෝතලයක්. කුකුලත් මොකද කලේ, බෝතලේ ඇරල කට ගාවට වෙනකන් පිරිලා තිබිච්ච බෝතලෙන් මූඩියට එකක් වක්කරගෙන බිව්වලු.

"ෂාහ්... මාර ගතිනෙ කියලා කුකුලා තව මූඩියක් ගැහැව්වලු.... ඔහොම තුන්වෙනි මූඩියත් ගැහැව්වා විතරයි කුකුලා කරපට් වෙලා ඇදගෙන වැටුනලු..."

ඔය අතරෙ ඔතනින් යන්න ආවලු නරියෙක්. මෙන්න බොලේ මූ දැක්කලු අරක්කු බෝතලේකුයි, ඒ ලඟ වැටිලා ඉන්න කුකුලවයි. ඒ පාර නරියත් හිතුවලු,

"ෂාහ්... නියමයිනෙ බොලේ. අදනම් මගේ වාසනාව. බයිට් එකකුයි, බෝතලේකුයි දෙකම තියෙනවා.. කියලා කුකුලා දිහා බලාගෙන, "දෙකක් දාගෙනම බයිට් එක ගන්නවා" කියලා ලඟ ලඟ දෙකක් නවා ගත්තලු.......වැඩි වෙලා ගියේ නැහැල්ලු, නරියත් කට් වෙලා එතනම ඇදගෙන වැටුනලු.

තව ටිකකින් ඔතනින් යන්න ආවලු සිංහයෙක්. අප්පට සිරි සිංහයා දැක්කලු මේ සීන් එක. ඌ හිතුවලු,

"ෂාහ්... බෝතලේකුත් තියෙනවා, බයිට් එකකුත් තියෙනවා, මදි නොකියන්න ඩයට් එකත් තියෙනවා.." කියලා. එහෙම හිතලා ඌත් බෝතලේ කටේ තියාගෙන එක හුස්මට බීගෙන බීගෙන ගියාලු. වැඩි වෙලාවක් ගියේ නැහැල්ලු සිංහයත් එතනම කට් වෙලා ඇදගෙන වැටිලා දපලා බුදිලු.

ඔන්න ටික වෙලාවකට පස්සෙ අර මූඩි තුනක් බීපු කුකුලට සිහිය ආවලු. සිහිය ආපු ගමන් ඌ දැක්කෙ හිස් වෙච්ච බෝතලෙයි, වැටිලා ඉන්න නරියවයි සිංහයවයිලු. ඒ පාර කුකුලා හිතුවලු,

"අප්පද බොල, බෝතලයක් ගැහැව්වහම මාත් මාර වැඩ වැඩකාරයෙක්නෙ බොලේ.... නරියෙකුයි, සිංහයෙකුයි දෙන්නෙක්ටම ගහලා බිම දාලනේ..."
අපේ බ්‍රයන් අයියා මෙහෙ තියෙන ෂිපින් ඉන්ෂුවරන්ස් කැම්පැණි එකක ලොකු රස්සාවක් තමයි කරන්නෙ. මෙයා මෙහෙ ඩුබායි වලට එන්න කලින් වැඩ කරලා තියෙන්නෙ ලංකාවෙ තිබිච්ච ෂිපිං කොම්පැණියක. මේකෙ ලොක්කත් දැන් බ්‍රයන් අයියා වගේ ෆුල් සත්දන්ත පොරක්ලු. (බ්‍රයන් අයියත් පොරව ආදර්ශෙට අරගෙන තමා ඔය තියෙන ඇඟ හදා ගෙන තියෙන්නෙ. ) ඉතින් ඔය ලොක්කත් හොඳට රෑ ඉඳන් එළි වෙනකන් කොළඹ බී.ආර්.සී ක්ලබ් එකට වෙලා දින පතා හොඳට කරටි කැඩෙන්න දාන පොරක්. එහෙම බීල බීල හැමදාම මූණයි කන්දෙකයි රතු කරගෙන වැඩට එන්නෙ උදේ 10ට 11 ට විතර. පොර එනකොට අපේ බ්‍රයන් අයියල කරන්නෙ මොකද ඔය කම්පැණි එකට අලුතෙන් ජොයින් වෙච්ච කොල්ලො කෙල්ලන්ව ඉස්සරහට යවලා "ගූඩ් මෝනින් සර්..." කියලා කියවන එකලු. ලොක්කා හිතන්නෙ පරක්කු වෙලා එන හින්දා මුන් කින්ඩියට තමයි මේ ගූඩ් මෝනින් කියන්නෙ කියලා උත්තර දෙන්නෙ "ෆ..... ඕෆ්" කියලලු.

ඔන්න එක පාරක් ලොක්කා ඔෆිස් එකේ ඔක්කොටම ගෙදරට ඉන්වයිට් කරලා ක්‍රිස්ට්මස් පාටි එහෙකට. ඉතින් අපේ බ්‍රයන් අයියා ඇතුලු ඔෆිස් නඩයත් දත කට මැද ගෙන ගියාලු ලොක්කගේ ගෙදරට. ඇයි ඉතින් කෑමෙන් සහ බීමෙන් කිසිම අඩු පාඩුවක් වෙන්න විදිහක් නෑනෙ. ඔය අතර එකෙක් ගිටාර් එකකුත් උස්සගෙන ආවලු ලොක්කව ඉම්ප්‍රෙස් කරලා ලකුණු ටිකක් දාගන්න කියලා. ඉන්විටේෂන් එක ලැබිච්ච දවසෙ ඉඳන් සතියක් විතර පොර හොඳට මහන්සි වෙලා ඔය ක්‍රිස්ට්මස් කැරොල් එහෙම පුරුදු වෙලාලු එදා ආවෙ. ඉතින් කට්ටිය ගෙදර ඇවිල්ල බෙල් එක ගැහුවහම ගෙදර ඉන්න වැඩ කාරය දුවගෙන ඇවිල්ල දොර ඇරියලු. ඉතින් බ්‍රයන් අයියා අහුවලු කෝ මහත්තයා කියලා. ඉතින් වැඩ කාරය කිව්වලු , "එන්න එන්න මහත්තයා ඉන්නවා කියලා..." . කට්ටිය ඇතුල ගිහිල්ල බැලින්නම් ඔන්න බොස් ඉන්නවලු හොඳට කරටි කැඩෙන්න දාලා ක්‍රිස්ට්මස් ගහ ගාව ටෙඩී බෙයාර් කෙනෙක් වගේ තඩි බඩත් එළියට දාගෙන ෂර්ට් එකක්වත් නැතිව බිම ඉඳගෙන. කාලක් විතර ඉතුරු වෙච්ච විස්කි බෝතලේකුත් ලඟින් තියාගෙන. ඔන්න ඒ පාර අර ගිටාර් කාරයත් බොස්ගේ ලඟට ගිහිල්ලා ගිටාර් ගහන්න පටන් ගත්තලු,

"සයිලන්ට් නයිට්.... හෝලි නයිට්....." කියලා...

එක පාරටම බොස් මුගේ දිහාවට හැරිලා කියලා කිව්වලු...,

"සයිලන්ට් නයිට් ?... වට් ද ෆ...න් සයිලන්ට් නයිට්....? ගහපන් ඉතින් බමුණො ............."

අරූගේ ගිටාර් ගැහිල්ලයි පාටියයි එතනින්ම ඉවරයිලු. බ්‍රයන් අයියා ඇතුලු ඔෆිස් එකේ කට්ටිය බොසාට විශ් කරලා එලියට ඇවිල්ලා ඔන්න බලපන් ඉතින් බීමේ ආදීනව නිසා අපිට කෙලවෙන හැටි කියලා තෝසෙ කඩේකින් තෝසෙ කාලා ගෙදර ගියාලු.

අදින් දස වසරකට පෙර හරියටම අද වගේ දවසක්. හරියටම කිව්වොත් දෙදාහ වසරේ දෙසැම්බර් විසි දෙවනිදා. කුළුඳුල් දරු ගැබ දාරාගෙන සිටි මගේ ප්‍රිය බිරිඳව කළුබෝවිල ඉස්පිරිතාලේ නැවැත්තුවේ මීට දින තුනකට පෙර. දරු ප්‍රසූතිය සඳහා ඇයට දින ලැබී තිබුනේ එළඹෙන ජනවාරි මස පළවෙනි දිනමුත් පසුගිය දින කීයපයේදි ඇය විඳි සංකූලතා සැලකිල්ලට ගනිමින් දොස්තර වරයා පැවසුවේ විගසින් රෝහල් ගතවන ලෙසයි.

රෝසපාට බෙඩ් ජැකට් එකක් සහ කහ පාට මල් වැටුනු චීත්තයකින් සැරසී සිටි ඇය අවශ්‍ය අඩුම කුඩුම, ඇය විසින්ම සති කීපයකට පෙර සිට සකස් කරගෙන සිටි බෑගයට ඔබා ගනු ලැබුවේ තඩිස්සි වූ දෙනෙතකින් කඳුළු රූරා වැටෙමින් තිබියදීය. ජීවිතයේ ප්‍රථම වරට අත්දකින්නා වූ තම ප්‍රථම දරු ප්‍රසූතිය නුදුරේ ඇය සියුම් තැති ගැනීමකට ලක්වී සිටියාය.

වායු සමීකරණය කරන ලද පුද්ගලික කාමරයක, බොත්තමක් ඔබනා සැනින් දිව එන්නට සැදී පැහැදී සිටිනා හෙදියන් සිටිනා සුව පහසු පෞද්ගලික රෝහලකට, දරු ප්‍රසූථිය සඳහා ඇය අතුලත් කරලීමට නම් මෑතකදී ජීවිතය පටන් ගත් අප දෙදෙනාගේ ආර්ථික තත්වය කෙසේවත් ඉඩ ප්‍රස්ථා නොසැලසීය. කිහිල්ලේ ගසාගත් කොට්ටයක්ද ඇයගේ සුරතද ගෙන මා පියමන් කලේ පොදු ජනී ජනයා සඳහා විවරවූ පොදු ගර්භණී වාට්ටුවකටය. පිරි ඉතිරී තිබූ රෝහලේ ගර්භණී වාට්ටුවේ ඉතිරි වූ එකදු ඇඳක් වත් නොතිබුනි. සියළුම ඇඳවල්වලම පාහේ තම දරු ප්‍රසූථිය අපේක්ෂා කරන්නාවූ මවුවරු දෙදෙනා බැගින් වාඩි වී සිටිති. සැබෑ ලෙසම පැවසුවහොත් එක් අයෙකු රාත්‍රී කාලයේදී නිදා ගන්නේ අනෙකාගේ ඇඳ පාමුළ එලා ගත් පැදුරකය. දිවා කාලයේ දෙදෙනාම එකම ඇඳ බෙදා හදා ගනිති.

මාගේ බිරිඳට එවන් පහසුකමක්වත් නොලැබුනි. ඇය හට ලැබුනේ වාට්ටුවේ කොරිඩෝරයේ තබා තිබූ බංකුවක් අසල සිමෙන්ති පොලොවේ පැදුරක් එලා ගැනීමට හැකි තරම් වූ කුඩා ඉඩ කඩකි. අප සතුව පැදුරක්ද නොතිබුනෙන් ගෙන ගිය බෙඩ් ෂීට් එකක් බිම එලාගත් මාගේ බිරිඳ එතැන දමා මා නැවත ගෙදරට දිව ගියේ ඇය සඳහා පැදුරක් ගෙන ඒම සඳහාය. තම කුළුඳුල් ගැබිණි සමයේ අවසන් තුන් දින ඇය ගෙවා දැමූයේ එලෙසින් බිම එලාගත් කර්කෂ පැදුරකය. එසේ එළඹියාවූ තෙවනි දින රාත්‍රියේ නිදන්නට ඉඩක් සොයා ගනු නොහැකිවූ තවත් ගැබිණි මාතාවක් හා තමන්ගේ පැදුරද බෙදා හදා ගැනීමට තරම් මාගේ බිරිඳ කාරුණික වී සිටියාය.

දෙසැම්බර් විසිදෙවනි දින ඇයගේ උදේ ආහාරය ඇයවෙත ලබා දුන් මා ලෙඩුන් බලන කාලය අවසානයේ දිව ගියේ කාර්යාලය වෙතය. තවමත් රැකියාවේ පරිවාස කාලය ගෙවමින් සිටි මාහට අවශ්‍ය ලෙස නිවාඩු ලබා ගැනීමක් කල නොහැකිය. වාසනාවකට එදින සෙනසුරාදාවක් වූ නිසා වැඩ කල යුතු වන්නේ 12.30 තෙක් පමණි. කෙසේ වෙතත් පෙරවරු 12ට පෙර ඔෆීසයෙන් පැන 12.30 වන විට රෝහලට පැමිණීමට හැකි විය. ඒ සමගම දැන ගන්නට ලැබුනේ උදේ වරුවේ කල පරීක්ෂණ කිහිපයක ප්‍රථිඵල මත වෛද්‍යවරයා විසින් සිසේරියන් ක්‍රමයට දරු ප්‍රසූතිය කිරීමට තීරණය කර ඇති බවකි. පස්වරු 2.30 වනවිට ශල්‍යකර්මය සිදුකිරීමට ඇය ශල්‍යාගාරය වෙත ගෙන යනවග පැවසූ වාට්ටුව භාර හෙදිය මා අත තැබුවේ තුණ්ඩු කැබැල්ලකි. එහි වූයේ ශල්‍යකර්මයෙන් පසු ඇය වෙත ලබා දිය යුතු වේදනා නාශක බෙහෙතකුත්, කපනා ලද උදරය මැසීමට අවශ්‍ය ඉඳි කට්ට සහ මැහුම් දැමීමට ගන්නා වූ විශේෂිත වූ වර්ගයේ නූල් වර්ගයකුත්ය. විගසින් මේවා රැගෙන ශල්‍යකර්මයට පෙර ශල්‍යාගාරය වෙත භාර දෙනමෙන් මා හට දන්වන ලදී.

කළුබෝවිල හන්දියේ සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයක් බෙහෙත් සල් ඇති නිසා කලබල විය යුතු නැත. මා දිව ගියේ නගරයේ වූ එවන් බෙහෙත් සලකටය. එහි වූ සියළුම බෙහෙත් සැල්වලට ගොඩ වැදුනද අවාසනාවකට තුණ්ඩු කැබැල්ලේ වූ කිසිම බෙහෙතක්වත්, නූල් වත්, ඉඳිකටු වත් සොයා ගැනීමට නොහැකි වුනි. අයෙක් පැවසුවේ කොහුවලත් නුගේගොඩත් අතර වූ රාජ්‍ය ඔසු සලේ මේවා මිලදී ගත හැකිය යන්නය. වහා නිවසට දිව ගිය මා ගොඩ වූයේ මාගේ 14 ශ්‍රී ස්ටේෂන් වැගන් කාරයටය. සැනෙකින් ඔසු සල වෙත ඉගිල ගිය මා හට දැන ගැනීමට හැකිවූයේ මේ කිසිම දෙයක් ඔවුන් සතුවද නොමැති බවත්, ටවුන් හෝල් වල වූ ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන ඔසු සලේ සොයා බලන ලෙසත්ය. වෙන කලයුත්තක් සිතා ගැනීමට නොහැකි වූයෙන් ගැහෙනා සිතින්ම මා කාරය හයිලෙවල් පාරට දමා ගත්තේ කොලඹ ටවුන් හෝල් වල පිහිටියා වූ රාජ්‍ය ඔසු සලේ ප්‍රධාන ශාඛාව සොයා යෑමටය.

පැවතියේ තද වාහන තදබදයකි. කිරුලපොන ප්‍රදේශයට ලඟා වූ වා පමණි මහා වාහන තද බදය අස්සේ වාහනයේ එන්ජිම නතර උනි. පිටි පස්සේ වූවන්ගේ නොනවතින නළා හඬ මැද කිහිප වරක් වැර වෑයමෙන් එන්ජිම පණ ගන්වා ගැනීමට හැකි විය. එලෙස ඉදිරියට ඇදීමට හැකිවූයේ ටික දුරක් පමණි. නැවතත් එන්ජිම නතර උනි. මා දැන් සිටින්නේ හෙන්රි පේදිරිස් ක්‍රීඩාංගණය අසලය. කිහිප විටක් උත්සාහ ගත්තද මෙවර නම් එන්ජිම පණ ගැන්වුනේ නැත. පසුපස වූවන් තොර තෝංචියක් නැතිව නළා හඬවති. කරකියා ගැනීමට දෙයක් නොමැති මගේද මුළු ගතම දහඩියෙන් තෙත් වී ඇත. පාරේ ක්‍රීඩාංගණය පැත්තේ තදබදයක් නොවූ බැවින් තනියම මා වාහනය ඒ පැත්තට තල්ලු කරන්නට පටන් ගත්තෙමි. පාරේ වූ කුඩා පල්ලමකට පිවිසි වාහනය වැඩි වෙහසක් නොදරාම ටික ටික ඉදිරියට ඇදෙයි. පාර අයිනට ගැනීමට සැරසෙත්ම ප්‍රථිවිරුද්ධ පැත්තෙන් හීයට විදින්නක් මෙන් පැමිණියේ හැල්මේ රේස් දුවන තඩි ටාටා වර්ගයේ පෞද්ගලික බස් රථයකි. සියළුම වෙර වීරිය යොදා දොරේ එල්ලෙමින් ඉදිරියට ඇදෙන කාරය නවතා නොගන්නට එම බසයේ වැදී මාත් සමගම වාහනය සුණු විසුණු වී යන්නේය. කාරයට නූලක් පමණ ඈතින් වෙට්ටුවක් දමා පදික වේදිකාව උඩින්ද දමාගෙන බසය ඉදිරියටම ඇදුනි.

කෙසේ හෝ පේදිරිස් ක්‍රීඩාංගණය අයිනට වෙන්නට කාරය තල්ලු කර බොනට්ටුව ඇර බැලූ මට දෙවියන් සිහිවූයේ රේඩියේටර් බටය පුපුරා ගොස් ඇති බව දැකීමෙනි. රේඩියේටරයේ වතුර බිඳකුදු නැත. මුළු එන්ජිමම රත්වී දුම් දායි. ඇයි දෙයියනේ මේවා මේ අදම සිද්ධ වෙන්නෙ ? පේදිරිස් පිටියේ පසෙකින් හැව්ලොක් හන්දියේ වූ කඩ පේලිය වෙත දිව ගිය මා ඉල්ලා සිටියේ වතුර ගැනීමට භාජනයකුත් වතුර ගැනීමට කරාමයක් තිබෙනා තැනක් පවසන ලෙසත්ය. සැනකින් මට සොයා ගැනීමට හැකි වූයේ අලියා බීම බෝතලයකි. ඒ අසලම ඔවුන් පෙන්වුයේ කඩ පේලිය අතරේ වූ පොදු වතුර කරාමයකුත්ය. බෝතලයත් රැගෙන එතන දිව ගියත් කරුමෙක මහත. කරාමයෙන් වතුර වැගෙරෙනුයේ ඉතා සෙමින්ය. අලියා බෝතලය පිරීමට විනාඩි පහකට ආසන්න කාලයක් ගත වේ. එලෙස කිහිප විටක්ම එහා මෙහා දිව යමින් කාරයේ රේඩියේටරයට වතුර පිරෙව්වෙමි. අවසානයේදී විනාඩි විස්සකට පමණ පසු වාසනාවකට මෙන් වාහනය පණ ගැන්වීමට ගත් උත්සාහය සාර්ථක විය.

එවර නම් ටවුන් හෝල් හන්දියේ රාජ්‍ය ඔසු සල වාහන අංගනය දක්වාම පැමිණිමට හැකියාව ලැබුනේ වාසනාවකටය. එනමුත් ඔසු සල ඇතුලට දිව ගිය මාගේ සියළු බලාපොරොත්තු සුන් වීමට වැඩි වෙලාවක් ගියේ නැත. මා හට පවසන ලද්දේ වේදනා නාශකය හැර ඉඳි කටුවද නූලද ඔවුන් සතුව නොමැති බවත්ය. කරුණු විමසීමකින් දැන ගැනීමට හැකි වූයේ "යූනියන් කෙමිස්ට්" නැමති ෆාමසියේ සොයා බලන ලෙසය. පසු ගිය හෝරා කිහිපයේදි විඳින්නට සිදු වූ මේ අසාමාන්‍ය සිද්ධි පෙළ හමුවේ ගතින්ද සිතින්ද හෙම්බත් වී සිටි මා සිහිනයෙන් මෙන් දිව ගියේ මදක් දුරින් පිහිටි ඒ සඳහන් කල බෙහෙත් සැල වෙතය.

"මල්ලි, ඉඳි කට්ටනම් තියෙනවා, හැබැයි මේ නූල නම් දැන් මාස දෙකක විතර ඉඳන් අවුට් ඔෆ් ස්ටොක්. අපි විතරයි මේක ගෙන්නන්නෙ......." ඔවුන් පැවසූ දෙයින් මගේ දෙලොවම රත්විය.

මා ඉන්නා තැන වටා ලොව කැරකෙන්නාක් මෙන් මට දැනේ.... "ඉඳි කට්ට තිබුනත් නූල නැතිව මහන්නෙ කොහොමද...?" මට කිසි දෙයක් කර කියා ගැනීමට නොහැක.

දැන් වේලාව පෙරවරු දෙකද පසු වී ඇත. තව ඇත්තේ හෝරා බාගයකටත් අඩු කාලයකි. සැනෙකින් නිවස ඇමතූ මා අපේ නිවසේ නැවතී සිටි වෛද්‍ය ශිෂ්‍යාවකට කතා කර මේ සංතෑසිය පැවසූවෙමි.

"බය වෙන්න එපා, ඔයා තියෙන දේවල් ටික අරගෙන එන්න. ඉස්පිරිතාලේ ඔය දේවල් තියෙනවා. .."

විගසින් වේදනා නාශකයද, ඉඳි කට්ටද රැගෙන, වාහනය ඔසු සල රථ ගාලේ අත හැර දමා ත්‍රීවීලයකට ගොඩ වූ මා හැල්මේ රෝහල වෙත පැමිණියෙමි. ඒ වනවිට ඇයව ශල්‍යාගාරය වෙත රැගෙන ගොසිනි. වාට්ටුවෙන් පැවසූවේ රැගෙන ආ ද්‍රව්‍යය ශල්‍යාගාරයට ලබා දෙන ලෙසය. වෙව්ලන දෙපයින් වුවත් සැනකින් එදෙසට දිව ගිය මා ශල්‍යාගාරයට ඒවා ලබා දෙන විට පස්වරු දෙක පසුවී විනාඩි හතලිහක් ගතවී තිබුනි. කෙලින් සිට ගැනීමටත් නොහැකි තරමටම හෙම්බත් වී සිටි මා හති ඇරීමට පටන් ගත්තේ ශල්‍යාගාරය අසල වූ කෙටි තාප්පයකට වාරු වෙමිනි.


ශල්‍යාගාරය අසල නොවිසිලිමත්ව රැඳුනු හෝරාවකට ආසන්න කාලය මා ජීවිතයේ ගෙවුනාවූ දීර්ඝතම හෝරාවයි. පසුව ට්‍රොලියක හොත් ඇය ශල්‍යාගාරයෙන් ඉවතට ගෙන ආවාය. අඩවන් දෑසින් සහ මද සිහියෙන් සිටි ඇය පසු පස මමද වාට්ටුව වෙත පැමිණියෙමි.

මද වෙලාවකට පසුව සියළු දුක් කරදර දෝමනස්සයන් ඉවතට විසි කරමින් මෙලොව මා ලද වටිනාම සම්පත මා අතට පත් වුනි. ඒ මාගේ කුළුඳුල් කිරි කැටි දියණියයි. මා පිය පදවිය ලද්දේ ඇය වෙතිනි. මා බිරිඳ මවක් වූයේ ඇය වෙතිනි. ජීවිතයේ අප දෙදෙනා ලද වටිනාම වස්තුව ඇයයි. රෙදි කඩක ඔතා මා අතට වන් ඇය තුලින් මම මාවද මගේ ආදරණීය බිරිඳවද දකිමි.

මතකනේ මගේ අර අති ජාත මිත්‍රයා පයිතා කොස් හට්ටිය කාපු හැටි මම කිව්වා කාලේකට ඉස්සෙල්ලා. ඒවගේම අපේ බ්‍රයන් අයියා මස් හට්ටිය කාපු හැටි සහ බිග් මැක් ස්නැක් එක ගැන පහු ගිය පෝස්ට් එකේ දැම්මානේ. ඒවගේම අපේ මාරයා ගොයියාගෙ පෝස්ට් දහයක් ගත්තොත් 8කම තියෙන්නෙත් කෑම ගැන. මාරයා කෑම ගැන කොරන එක එක පරීක්ෂණයි, නිරීක්ෂණයි, අත්හදා බැලීමුයි ගත්තහම අපේ ගල්කිස්සෙ මහ හෝටලේ පබිලිස් ගොයියටත් වඩා දක්ෂතා පෙන්නනවානේ. මේ ඊයේ පෙරේදත් අර මොකක්ද මන්දා චයිනීස් නූඩුලුස් එකක්ද මොකක්ද ඉරටු දෙකකින්ද කොහෙද කන්න ගිහිල්ලා ඒක කටේ ඇනිලා විදුරු මහට බෙහෙත් ගන්න යක්කල ගියා කියලා අරංචියක් ආවා. හැබැයි ඌ නං කියන්නෙ තෙල් මාරු කරගන්න ගියා කියලා. අපි ඕවයේ ඇත්ත නැත්ත දන්නෙ නැහැ ඉතින් ඕං.

ඔන්න ඉතින් ඒකෙන් මේකෙන් අද මම ඉතින් හිතුවා මේ කෑම ගැන කට කහන කතාවක් ලිව්වොත් හොඳයි කියලා. ඕං එහෙනං ඈ....

ඔය කසාද බඳින්න එහෙම ඉන්න කොල්ලො අද කාලේ ගෑණු ළමයි අතරින් කෑම උයන්න එහෙම දන්න කියන අය හොය හොය කසාද බඳින්න බැළුවොත් එහෙම ලංකාවෙ ඉන්න ඔක්කොම කෙල්ලන්ට වෙන්නෙ ගෙදරට නාකි වෙන්න. වැඩිය ඕනෙ නැහැ, මගේ නගාත් ඉස්සර කුස්සිය පැත්ත පලාතෙ යන්නෙ නැහැ, අපේ අම්මා තම්බලා දෙන මොනා හරි ගිලලා දානව මිසක්. ඔය ඉඳලා හිටලා එයාට බඩගිනි හැදුනාම කරන්නෙ පාං පෙති දෙකක් අරගෙන, ඕකට සලාද කොලයක් තියලා, තක්කාලි පෙත්තක් තියලා කාලා දාන එක, හරියට හරකෙක් ගෝව ගෙඩියක් කනවා වගේ. ඉතින් මම ඒ දවස් වල කිය කිය හිටියේ මේකිට නම් රබර් බෝල ඉටි පන්දම් කන එකෙක්ව හොයලා දෙන්න වෙයි කියලා. කොහොමෙන් කොහොම හරි මගෙ යාළුවෙක්ම තමා මෙයාව බැන්දෙ. ඌට ඉතින් දෙයියන්ගෙම පිහිටයි. ඌ දැන් බලාගෙන ඉන්දැද්දි කෙට්ටු වෙනවා.

මටත් ඉතින් ඒ ආනිසංසෙම තමා අත් උනේ අපේ ගම හාමිනේව කසාද බැඳපු දවස්වල. අපරාදේ කියන්න බැහැ මොනා උනත් හැමදාම උදේ පාන්දරින්ම නැගිටලා කෑම එක හදලා දෙනවා මෙලෝ යකෙකුට කන්න බැරි උනත්. ඉතින් ඉස්සර ඔෆිස් එකේ සෙට් එකත් එක්ක කෑම කනකොට උං ඉතින් ඉල්ලනවා, අපිටත් දීපන්කෝ බං අළුත් මනමාලි උයපු ව්‍යාංජන ටිකක් එහෙම කියලා. ඉතින් නොදී ඉන්නයෑ. ඔන්න ඒවා කාපු උන්ට දුක හිතිලා පහු වෙනිදා ඉඳං වැඩි පුර හොදි ව්‍යාංජන ගෙනැල්ලා මට දෙනවා. ඔන්න එහෙමයි ඒ කාලෙ පන ණළ රැක ගත්තෙ.

ඉතින් ඔන්න ඔය ප්‍රශ්නෙට විසඳුමක් විදිහට සමහරු බඳින්න කලින් කුකරි ක්ලාස් යනවා. හැබැයි බඳින්න කලින් කුකරි ක්ලාස් යනවා කියලා ගෙදරට බොරු කියලා මල් කඩන්න ගිය කට්ටියට තමා බැන්ඳට පස්සෙ කෙලවෙන්නෙ. ඔන්න ඒවගේ සිද්දියකට මුහුන පාන්න වෙච්චි මගේ යාළුවෙක් බඳින්න කලින් අත පහු වෙච්ච නිසා බැන්ඳට පස්සෙ වයිෆ්ව කුකරි ක්ලාස් එකකට දැම්මා. දවසක් මම මේ යාළුවගේ ගෙදර යනකොට ගෙදර ඉස්සරහා දොර හුළඟට වැහෙනවට අඩයක් විදිහට තියලා තිබුනා ලොකු දුඹුරු පාට පොලිෂ් කරපු හරිම හරි ලස්සන ලොකු ගලක්. ඉතින් මමත් උගෙන් ඇහුවා මචං මේක නං මාර ලස්සනයි කොහෙන්ද හොයා ගත්තෙ කියලා. මෙන්න ඒපා පාර ඌ කියනවා,

"මචං මේ අපේ කාන්ති කුකරි ක්ලාස් ගිහිල්ලා ඉගෙන ගෙන හදපු කිරි ටොපි..............." කියලා.

ඉතින් ඕක අහලා මම බඩ අල්ලගෙන හිනා වෙන ගමන් මූ කියනවා,

"මචං හොඳ වෙලාවට ඕක කන්න කලින් ගල් උනේ. ඒ උනාට මෙයා ගිය සතියේ වැලි තලප හැදුවා... ඊට පස්සෙ දොස්තර ලඟට ගිහිල්ලා තමයි මගෙ කටේ එකට ඇලවිච්ච හකු දෙක ගලව ගත්තෙ කියලා........"

මට ආරංචි විදිහට කාන්ති දැන් ඒ පැත්තෙම කුකරි ක්ලාස් එකක් දාගෙන ළමයින්ට උගන්නනවා.

පහු ගිය කාලේ අපේ ගම හාමිනේ පොඩි එවුන්ගේ නිවාඩුවට ලංකාවට ගොහිල්ල හිටපු කාලෙදි තමයි අපේ දුකා මහත්තයි, නදීශා නෝනයි අපේ ගෙවල් පැත්තෙ ඉස්සිස්සෙල්ලාම සැපත් උනේ. ඔන්න ඉතින් මේ දෙන්න දෙමහල්ලෝ හිස් අතින් එන්න හොඳ නෑනෙ කියලා හිතිලද කොහෙද අපේ ගෙදර අරගෙන එන්න කියල වටලප්පමක් හදලා. ඔන්න ඉස්සෙලාම හදපු වටලප්පම මොකක්ද මන්දා අකරතැබ්බයක් වෙලා උතුරලා ගිහිල්ලා කියලා තමයි දුකා නං කියන්නෙ. ඉතින් දෙවනි පාරත් මේ ගොල්ලො ට්‍රයි කරලා වටලප්පමක් හදලා ගෙනාවා. වටලප්පම සුදුම සුදු පාටයි ආසාවෙ බැහැ. කජු කෑලිත් එහෙං මෙහෙං තියෙනවා. පොඩ්ඩක් විතර පැනිත් රහයි.

ඉතින් එදා අපේ ගෙදර ආපු හැමෝටම වගේ මේක කන්න ලෝබ හිතිච්ච හින්දද කොහෙද ඕක එහෙම්මම ෆ්‍රිජ් එකට ගියා. ඊට පස්සෙ වෙනින් දවසක සෙට් වෙන්න කියලා මගෙ යාළුවෙක් අපේ ගෙදර ආවා. මම පොඩ්ඩක් එහා මෙහා වෙච්ච වෙලාවක ඌ මේකෙන් ටිකක් අරගෙන බයිට් එකට. ඌ කියනවා,

"මචං අර උඹේ ෆ්‍රිජ් එකේ තිබිච්ච ඔම්ලට් එකට සීනි ටිකක් වැඩියි වගේ... එක නිසා මං ගම්මිරිස් කුඩු ටිකක් ඉහගත්තා, දැන්නම් නියමයි......" කියලා.

ඒ පාර මම ඔළුවෙ අත ගහගෙන කිවා, "යකෝ, ඔය ඔම්ලට් නෙමෙයි බං වටලප්පන් වටලප්පන්..." කියලා.

ඒ පාර ඌ කියනවා, "ඇත්තද මචං, මගේ ජීවිතේට පලවෙනි පාරට මම වටලප්පන් එකක් එක්ක බිව්වේ.........." කියලා.

ඔන්න ඊට පස්සෙ දවසක ඕකෙං ඉතුරුවෙච්ච ටික ෆ්‍රිජ් එකේ නිකං අසරණ වෙලා ඉන්නවා වගේ දැකලා මම මොකද කලේ ගෙදර තිබුනු කිතුල් පැණි ටිකක් වක්කරගෙන කෑවා..... අප්පට බොල... මේ තියෙන්නෙ නියමෙට.... සිරාම සිරා.

ඉතින් අපේ මාරයා විතරක් නෙමෙයි ඔන්න ඔහොමයි අපේ දුකා අළුත් කෑමක් හොයා ගත්තෙ. ගම්මිරිස් ටිකක් ඉහ ගත්තහම ඔම්ලට්, පැණි ටිකක් ඉහල ගත්තම වටලප්පන්.

ඉතින් මොකක්ද මේකට දාන නම,

"දෙක ලප්පන්....!!!!!"

හරියටම දැනට අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් අර 'අපි නොදන්න Live' එකේ පොඩි මල්ලිවයි, චූටි මල්ලිවයි මෙහෙට ගෙන්නුවා අපි අවුරුදු පතා කරන පැදුරු සාජ්ජේ ප්‍රධාන අමුත්තෝ විදිහට. ඔය ඉතින් යමින් ගමන දඹුල්ලට ආපු එකේ තල ගොයෙකුත් මරාගෙනම යමහන් කියලා හිතලද කොහෙද උන් දෙන්නා මෙහෙ ඉඳල "අපි නොදන්න Live" ප්‍රෝග්‍රෑම් එකකුත් රෙකෝඩ් කරගෙන තමයි ඕං ආපහු ලංකාවට ගියේ. ඔය පල්ලෙහා දාල තියෙන වීඩියෝ එක ඒ රෙකෝඩ් කරපු එපිසෝඩ් එකේ කෑල්ලක්. මේක කලින් බලලා තිබුනත් ආපහු බලන්න, මොකද ඕකෙ ඉන්න ප්‍රධාන නළුවා තමයි අද කට කහන කතාවෙත් ප්‍රධාන නළුවා.



෴

ඔන්න ඉතින් ඔය කතාවෙ අල් මේදා විදිහට රඟ පාන්නෙ "අපේ කට්ටිය" ගැන්සියේ ඉන්න අපේ "ගොවිගම ලංසියා" නොහොත් වන් ඇන්ඩ් ඔන්ලි බ්‍රයන් අයියා . අපේ ගෙවල් වල එනකොට ඉතින් ඔය රට ඉඳි කූඩයක්, අල් මාරි බිස්කට් පෙට්ටියක් වගේ දේවල් ගේන එක අපේ අල් මේදා නොහොත් බ්‍රයන් අයියාගේ නොවරදින සිරිතක්. අනික පේනවනේ, අපේ බ්‍රයන් අයියා ඉතින් හරිම හීන්දෑරි කෙට්ටු ළමයනේ. ශරීර සුවතාවය ගැන තමයි හැම තිස්සේම හිතන්නෙ. ඉතින් හැමදාම හවසට ජොගින් පාරක් දාන එක නම් නවත්තන්නෙම නෑ. පහුගිය දොහේ නම් හිටියේ සාජා වල නගර සභාවෙන් කොන්ත්‍රාත්තුවක් එහෙමත් අරගෙන තමයි. ඒ තමා සාජා කෝනීෂ් එකට අළුතෙන් දාපු මැටි පාර තලන්න. ඒක සාර්ථකව ඉවර කරපු හින්ද දැන් ඩුබායි නගර සභාවෙන් ඩුබායි පැත්තේ අළුත් කොන්ත්‍රාත්තුවක් අරගෙන කියල තමයි ඕං ආරංචිය.

මම කිව්වනේ අපේ බ්‍රයන් අයියා හරි හෙල්ත් කොන්ෂස් කියලා. ඉතින් පොර ෆුල් ට්‍රයි ඔය පපුව හරියේ අර බැට්‍රි කෑලි තුන හතරක් හදා ගන්න. ඉතින් පොර ජිම් එකකට එහෙම බැඳිලා ෆුල් එක්සයිස් පාරක් දාන්න සෙට් උනාලු. ඉතින් ඕකෙ ජිම් ඉන්ස්ට්‍රක්ටර් කාරයත් පොරට හොඳ ෂැඩූල් එකකුත් හදලා දුන්නලු. කාලෙකට පස්සෙත් බ්‍රයන් අයියා කිසි වෙනසක් නැහැ, හිටියා වගේමලු. ජිම් එකේ තියෙන මැෂිනුත් හැමදාම රෙපෙයාර් කරන්න වෙනවලු. ඔන්න ඉතින් ජිම් ඉන්ස්ට්‍රක්ටර් ඇහුවලු අපේ බ්‍රයන් අයියාගෙන්,

"මිස්ටර් බ්‍රයන්, ඔයාගේ ඊටින් හැබිට්ස් එහෙම කොහොමද ? " කියලා.

ඉතින් බ්‍රයන් අයියා කියනවලු,

"මම හොඳට බ්‍රෙක්ෆස්ට් ගන්නවා, දවල්ට ඉතින් ඔය බුරියානි එකක් හරි, ඉන්දියන් තාලි එකක් වගේ කනවා, ඊට පස්සෙ ඩිනර් එකත් වරද්දන්නෙ නැහැ . . . තව ගොඩක් වෙලාවට වැඩ ඇරිලා ගෙදර යන ගමන් පොඩි ස්නැක් එකකුත් ගන්නවා . . ." කියලා.

"මොන වගේ ස්නැක් එකක්ද ගෙදර යන ගමන් ගන්නෙ .. ?" ජිම් ඉන්ස්ට්‍රක්ටරුත් දැන් අහනවලු.

"ආහ් ස්නැක් එකද ? හැමදාම වගේ ඉතින් ඔය මැක් ඩොනල්ඩ්ස් එකෙන් බිග් මැක් දෙකක් විතර තමයි කන්නෙ, ඩිනර් වලට කලින්. . . ."



ඊට පස්සෙ අපිට ආරංචිය නම් ආවේ අපේ බ්‍රයන් අයියාව ජිම් එකෙන් අස් කරලා දාලා කියලයි.

෴

ඔන්න ඉතින් ඔය සිද්ධියෙන් පස්සෙ පපුවට බැට්‍රි කෑලි ටිකක් දාගන්න තිබුනු චාන්ස් එකත් නැතිවෙච්ච නිසා බ්‍රයන් අයියා හොඳට හිතට අරගෙන ෆුල් ඩයටින් ප්‍රෝග්‍රෑම් එකකට සෙට් උනා. හැම සිකුරාදම (මෙහෙ ඉතින් නිවාඩු දවසනේ) අපේ බ්‍රයන් අයියා සහ මිතුරු කැළ ක්‍රිකට් ගහනවා. ඔන්න එදාත් බ්‍රයන් අයියත් මැච් එකට ආවලු කෙසෙල් ගෙඩි දෙකකුත් අරගෙන.

හැමෝටම පෙන්න පෙන්න පොර කියනවා,

"මල්ලි, අයි හැඩ් ඔන්ලි සීරියල්ස් ෆො මයි බ්‍රෙක්ෆස්ට් ටුඩේ . . ඇන්ඩ් දීස් ටූ බනානාස් ආර් ෆො මයි ලන්ච්...."
(malli, I had only cereals for my breakfast today. . . And these two bananas are for my lunch . )

සාමාන්‍යයෙන් සිකුරාදට ක්‍රිකට් ගහලා රෑට කට්ටිය කාගෙ හරි ගෙදරක ඉතින් සෙට් වෙනවා මොකද ගොඩක් අයට සෙනසුරාදත් නිවාඩු නිසා. ඉතින් එදත් කට්ටිය මැච් එකෙන් පස්සෙ එහෙම සෙට් වෙලා. බ්‍රයන් අයියත් එදා සෙට් වෙන්න ඇවිල්ලා. ඔන්න ඉතින් කට්ටිය බයිට් එකකුත් හදලා තියලා පොඩ්ඩක් එහෙට මෙහෙට වෙලා, එක කට්ටියක් වොෂ් එකක් දාගෙන එන්නම් කියලා ගිහිල්ලා, තව කට්ටියක් අඩුම කුඩුම ගේන්න කියලා ග්‍රොසරියකට ගිහිල්ලා. ඔන්න ඊට පස්සෙ කට්ටිය සෙට් වෙන්න යන කොට එකෙක් මල පන්නගෙන කෑගනවා...

"කවුද බං මේ බයිට් එකට හදපු ඌරු මස් කිලෝ දෙක කෑවෙ ?"

෴

ඔය කැෂුවල් සෙට් වීම් වලදි එහෙම බ්‍රයන් අයියා ගොඩක් වෙලාවට අඳින්නෙ කළු කොට කලිසමක් සහ කළුම කලු ටී ෂර්ට් එකක් තමයි මොකද එතකොට හරිම සෙක්සි පාටයි කියලා. ඉතින් දවසක් ඔයවගේ කට්ටිය සෙට් වෙලා ඉවර වෙලා පාන්දර ජාමේ ගෙවල් කරා ගමන් කරන විට සෙට් වෙච්ච එක්කෙනෙක්ගේ කාර් එක පාරට දානවත් එක්කම පාරෙ ගිය තව කාර් එකක් එක්ක හැප්පිලා. ඉතින් ඒ හැප්පිච්ච කාර් එකේ ඉඳල තියෙන්නෙ ඔය ඊජිප්ට්, ලෙබනීස් වගේ ජාතියක පොරක්. කොහොමත් මෙහෙට ඇවිල්ලා ඉන්න ඔය වගේ වෙන අරාබි රටවල් වල උන් මහම මහා චාරයක් නැති නසරාණි උන්නේ. ඔන්න දැන් මූත් ෆුල් සද්දේ දානවලු හැප්පිච්ච එකට. දන්නවානේ, මෙහෙ බීලා ගිහිල්ලා ඔය වගේ කේස් එකක් දාගත්තහම ඉතින් සොරිම තමයි. තට්ටෙ ගාල මාස හයක් කූරු ගන්නලවම තමයි ඩිපෝට් කරන්නෙ. ඒත් එක්කම ඔතනට ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ බ්‍රයන් අයියා. පොර එක පාරටම බ්‍රාස් ගාල බ්‍රේක් පාරක් ගහලා වාහනය නවත්තල එලියට බැස්සලු. එලියට බැස්සට මොකද පොරටත් එක කකුලක් උස්සලා අනිත් කකුල තියාගන්න බැරි විදිහට වැදිලා. එහෙම එනකොට අත්දෙකත් දෙපැත්තට විහිදුවගෙන, "මල්ලී, වට් ඊස් ද ප්‍රොබ්ලම්.....?" කියලා මහ හයීන් කෑගහගෙන ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ. මෙන්න යකෝ මෙච්චර වෙලා අර සද්දේ දාගෙන හිටපු එකා ගාල කඩාගත්ත හරකෙක් වගේ දඩ බඩ ගාලා උගේ කාර් එකට නැගල ලෑල්ලටම පාගලා ඇරලා ගියාලු. ඔන්න ඉතින් බ්‍රයන් අයියා අර කාර් එක හප්ප ගත්ත යාළුවගෙන් ඇහුවාලු,

"මොකද මල්ලි අර අරූට උනේ ?"

එතකොට කාර් එක හප්ප ගත්ත එකා කිව්වලු,

"බ්‍රයන් අයියා, මම හිතන්නෙ උන්ගෙ රටෙත් අපේ රටේ වගේ මහසෝනා, රීරි යකා වගේ යක්කු ඇති . . . "

෴

එක දවසක් අපේ බ්‍රයන් අයියට ලොකු අකරතැබ්බයක් වෙලා. වෙනදා වගේ වැඩ ඇරිලා ගෙදර ඇවිල්ලා බාත් රූම් එකට ගිහිල්ල තියෙන්නෙ පොඩි වොෂ් එකක් එහෙම දාගන්න කියලා. ඉතින් ඔහොම වොෂ් දදා ඉන්නකොට කරුමෙට ඇඟේ ගගා හිටපු සබන් කෑල්ල ලිස්සලා බිමට වැටිලා. ඉතින් ඔන්න පොර ඕක අහුලන්න කියලා බිමට නැවෙනකොටම කකුලක් ලිස්සල ගිහිල්ල දඩාං ගාල පොලොවට පත බෑවිලා. වැටිල තියෙන්නෙ උඩු බැලි අතට කොමඩ් එකයි සින්ක් එකයි අතරට. වැටෙන්න යනකොට කලබලේට ෂවර් කර්ටන් එකේ එල්ලිච්ච හින්දා එකත් කැඩිල ඒක වැදිල බිත්තියේ ගහලා තිබිච්ච රාක්කයි, එක එක ජාතියේ බඩුයි දැන් දඩං බඩං ගගා බිමට වැටෙනවා. බ්‍රයන් අයිය වැටිල ටික වෙලාවක් යනකනුත් අර බඩු හරියට මේ දැන් කවුරු හරි වැට්ටුවා වගේ එක එක සද්ද දාගෙන බිමට වැටෙනවා. ඔන්න ටික වෙලාවක් ගියාට පස්සෙ ඔක්කොම සද්ද ටික ඉවර උනහම බ්‍රයන් අයියා අත පය හොලෝලා, ඔළුව එහෙම අතගාල බැලුවලු මොනව හරි ඩැමේච්ද කියලා. ඒත් ඔක්කොම කෑලි ටික තිතට වැඩ හින්ද ඔන්න අමාරුවෙන් නැගිට ගත්තලු. දැන් පොරට මාර හැපීලු මොකද එච්චර තදේට වැටිලත් අතක් පයක් නොකැඩි බේරිච්ච එකට. ඒ උනාට වැටිච්ච එකේ රඟේ දැනිලා තියෙන්නෙ පහුවෙනිදා තමයි.

ඔන්න ඉතින් බ්‍රයන් අයියත් වෙනද වගේ සුපුරුදු විදිහට පහුවෙනිදා හවස ගෙදර ඇවිල්ල ජොගින් පාරක් දාන්න කියලා පාරට බැස්සලු. ඉතින් ජොගින් එක ඉවර වෙලා පොර ආපහු අපාර්ට්මන්ට් බිල්ඩින්ග් එකේ ලොබියට එනකොට බ්‍රයන් අයියාට හම්බ උනාලු බ්‍රයන් අයියාගේ අපාර්ට්මෙන්ට් එකට හරියටම යට අපාර්ට්මන්ට් එකේ ඉන්න නෝනව. එයාගෙ නම මිසිස් ඇන්ඩර්සන්. එයාගෙ මහත්තය තමයි බ්‍රයන් අයියාගේ ජොගින් පාර්ට්නර්. ඔන්න ඉතින් බ්‍රයන් අයියා ඇහුවලු,

"හෙලෝ, ගූඩ් ඊව්නින් මිසිස් ඇන්ඩර්සන්, කෝ මේ මිස්ටර් ඇන්ඩර්සන්. ඇයි අද ජොගින් ආවෙ නැත්තෙ ?"

"අනේ බලන්නකෝ මිස්ටර් බ්‍රයන්, ඊයේ එයා බාත් රූම් එකේ ඉන්නකොට බාත් රූම් එකේ සීලිම ඔළුවට කඩාගෙන වැටිලා ඉස්පිරිතාලෙනෙ . . ."

බ්‍රයන් අයියා ඉක්මනට එතනින් මාරු වෙලා ගියාලු.


෴



ප.ලි, අර "අපි නොදන්න ලයිව්" එකේ අපේ ගම හාමිනෙත් රඟ පෑවා. මේ තියෙන්නෙ ඒ කෑල්ල. ඔය පොඩි මල්ලිත් එක්ක "අපි ඔටුවෝ" එකේ ඉන්නෙ එයා තමයි. (අර අන්තිමට චූටි මල්ලියි පොඩි මල්ලියි එක්ක නටන්නෙ වෙන එක්කෙනෙක් හොඳේ ! )

ගොඩක් වෙලාවට මෙහෙ වැඩ කරන ලංකාවෙ එවුන්ට ඉන්දියන් කාරයන්ව දිරවන්නෙම නෑනෙ. ඒවගේම තමයි ඉන්දියන් කාරයන්ටත් ලංකාවෙ අපිව ගොඩක් වෙලාවට දිරවන්නෙ නැහැ. ඉතින් ඔය සීතල යුද්දේ හැමදාම වගේ මෙහෙ තියෙනවා. ඉතින් ගොඩක් වෙලාවට උන් අපිට මඩ ගහන ඒවයි අපි උන්ට මඩ ගහන එකෙයි කෙලවරක් නැහැ. කොහොමෙන් කොහොම හරි මේ රාම රාවණා සීතල යුද්දේ කෙරීගෙන යන අතරෙදි රාවණා පාර්ශවය, ඒ කියන්නෙ මෙන්න මේ අපිට මරුම මරු සමූහ ඝාතක අවියක් හම්බ උනා මීට අවුරුදු කීපයකට කලින්. ඒ අවිය අපිට දුන්නේ බී.බී.සී නිවුස් අඩවියෙන්. මෙන්න මේ තියෙන්නෙ එන්න ඒ මාරක සමූහ ඝාතක අවිය තමා. ඉතින් අපිට මේ අවිය ලැබිච්ච දවසෙ ඉඳන් යුද්දෙන් රාවණා දිනුම්. කොටින්ම කියනවනම් හනුමත් වලිගෙ පස්ස පැත්තෙ ගහගෙන හැංගිලා ඉන්නවා එළියට බහින්න ලැජ්ජාවෙ.

ඒ නිව්ස් එකේ සාරංශය ගත්තොතින්, අද භාවිතයේ තියෙන කොන්ඩම් ගොඩක් ඉන්දියන් කාරයන්ට ලොකු වැඩියි. ඉතින් හරිම ජංජාලයයි. ආයුධයට වඩා ලොකු ආවරණ පාවිච්චි කරනකොට ආවරණය පළුදු වෙලා හරිම හරි ජංජාලයක් තමයි වෙනවා කියන්නෙ.

ඉතින් ඔය උඩ දාල තියෙන නිව්ස් එක කියෙව්වනම් දකියි එක්තරා සඟරාවක කතෘ තුමෙක් තමන්ගේ සහෝදර රට වැසියන්ගේ හිත සනසවන්න කියල තියෙනවා,

“ප්‍රමාණය නෙමෙයි, කරන කාරය්‍යයයි වැදගත්. අපේ රටේ ජනගහනය දිහා බැළුවහම අපි හොඳට සාර්ථක වෙලා බව පේනවානෙ . . . "

හරි හරි, පේනවා පේනවා . . හොඳට පේනවා මුන්ගේ ජනගහනය වැඩි වෙන්න හේතුව. තමන්ගේ තරමට වඩා ලොකු ආරක්ෂක උපක්‍රම පාවිච්චි කරන්න ගිහිල්ලා ඉරාගත්ත හින්ද තමයි .

මේ හේතුව නිසා කොහොමෙන් කොහොම හරි දැන් ඔන්න අළුතෙන් සයිස් එකක් හඳුන්වල දීල තියෙනවා. දැන් තියෙන සයිස් මෙන්න මෙහෙමයි.

"ලොකු - (Big)", "මධ්‍යම - (Medium)" , "පොඩි - (Small)" සහ "ඉන්දියන් - (Indian)"

මෙන්න මේ අස්සෙ අපේ එකෙක් තව කතාවක් හදල මේ අසරණ අසල්වැසියන්ට. ඒකත් මේ වගේ ආරක්ෂිත ක්‍රම ගැනම කතාවක් තමයි, කතාව යන්නෙ මෙන්න මෙහෙම.

ඔන්න අළුත බැඳපු අපේ අල්ලපු රටේ සහෝදරයෙක් යනවා මෙහෙ තියෙන ෆාමසි එකකට. ජීවිතේ පලවෙනි පාරට තමයි ඉතින් මේ ඇත්තො මේ ආරක්ෂිත උපක්‍රමයක් පාවිච්චි කරන්න යන්නෙ. ඔන්න මෑනුත් ගිහිල්ල ෆාමසී එකේ ඉන්න පොරගෙන් බොහොම ලැජ්ජාවෙන් ඉල්ලනවා ආරක්ෂිත ආවරණයක් දෙන්න කියලා. ෆාමසී එකේ එකත් ඉතින් තියෙන හොඳම බ්‍රෑන්ඩ් එකකින් එකක් දෙනවා. අපේ අසල්වැසියත් ඉතින් මේක අරගෙන යනවා. පහුවෙනිදත් බොලේ මෑන් ආපහු ෆාමසි එකේ. මූනත් එච්චර හොඳ නැහැ. ඉතින් ෆාමසි එකේ එකා අහනවා මොකද උනේ කියලා. ඔන්න අපේ අසල්වසි සහෝදරයත් හිමිහිට කියනවා, "ඊයෙ ගත්ත එක ලොකු වැඩියි . . ඊට වඩා පුන්චි එකක් දෙන්න" කියලා. ඔන්න ෆාමසි එකේ පොරත් ඊයෙ දුන්නට වඩා පොඩි ආරක්ෂිත ආවරණයක් දීල යවනවා. ඔන්න බොලේ ඊට පහුවෙනිදත් අපේ අල්ලපු රටේ පොර ඇවිත් කියනවා ඒකත් ලොකු වැඩියි ඊට වඩා පොඩි එකක් ඕනෙ කියලා. ෆාමසි එකේ එකත් ඔන්න හොයල බලලා මිනිහට එකක් තෝරල දෙනවා. හත් ඉලව්වයි, ඔන්න බොලේ ඊට පහු වෙනිදත් අපේ වීරය ෆාමසි එකේ, මූනත් ඤොරොක් කරගෙන. ඉතින් පොර අහන්න කියන්නත් කලින්ම ෆාමසී එකේ පොර බෙහෙත් රාක්කෙ අවුස්සලා ටිකක් දිග පෙටිටියක් අරගෙන පොරගේ අතේ තියන ගමන් කියනවා “මල්ලි මෙන්න මේක පාවිච්චි කරන්න. ඔන්න ඕක ඇරිල යයි” කියලා.

පෙට්ටියේ ගහලා තියෙනවලු මෙහෙම. Clearasil

මාත් එක්කම දැන් මගේ ටීම් එකේ වැඩ කරන මලබාර් යාළුවෙක් කියපු කතාවක් මේක. එයාගේ යාළුවෙක් හිටියලු ඉන්දියාව පොඩි පහේ සෞඛ්‍ය ප්‍රශ්නයක් තියෙන . සෞඛ්‍ය ප්‍රශ්න මොකක්ද කියනවා නම් මෑන් ඔය ‘නම්බර් වන්’ වැඩේ කරාට පස්සෙ ටික වෙලාවක් යනකන් පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ ටැප් එක ලීක් වෙන ලෙඩක් තිබිලා තියෙනවා. ඉතින් මේක කාටවත් කිය කිය ඉන්නත් බෑනෙ. ඉතින් පොර දොස්තර කෙනෙක් ලඟට ගියහම දොස්තර කියලා තියෙන්නෙ මේකට ප්‍රථිකර්මයක් විදිහට කොන්ඩම් එකක් දාගෙන ඉන්න කියලා. ඉතින් යාළුවත් දැන් මේ ප්‍රථිකර්මේ අත්හදා බැළුවහම ඉතින් වැඩේ හරිම සාර්ථකයි. ඉතින් පොරත් ඔක්කොම ප්‍රශ්න ඉවරයි කියලා හිතාගෙන දැන් මේ ප්‍රථිකර්මය හොරෙන්ම කරගෙන ඉන්නවලු.ඔන්න දවසක් පොර ගෙදර ඇවිල්ල තියෙන්නෙ කරටි කැඩෙන්න බීලා. (ඔව් ඔව් එහෙත් ඔය සැර ජාති යහමෙට තියෙනවා ) කොච්චර බීලද කියනවනන් පොර ගෙදර ආපු හැටියෙම ඇඳගෙන ඉන්න ඇඳුනුත් එක්කම ඇඳේ හාන්සිලු. ඉතින් ඔන්න යාළුවගේ ප්‍රිය භාර්යාව ඇවිල්ල ඔන්න මෙයාගේ ඇඳුම් මාරු කරනවලු. ගෑණි කලිසම මාරු කරන්න යනකොට, හුටා මෙන්න යකෝ මූ ඉන්නවලු කොන්ඩම් එකක් දාගෙන. එතනින් පස්සෙ මූට සිහිය එනකොට එනකොට මූගේ ඔළුවට උඩින් ෆෑන් එකක් කැරකෙනවා. බලනකොට මූ ඉන්නෙ ඉස්පිරිතාලේ.

මම මේ දැන් කියන්න යන කතාව නම් තිබුනේ දැනට ටික කාලෙකට කලින් පත්තරේක. හරියටම මතක නැහැ මේක ඇත්ත කතාවක්ද නැද්ද කියලා. ඔන්න ටික කාලෙකට ඉස්සර ලංකාවෙ තිබුනනේ මේ පවුල් සංවිධාන වැඩ සටහනක්. ඉතින් මේකට අනුව ඔය ඈත පලාත්වල ගොවිතැනින් බතින් ජීවත්වෙන හද්දා පිටිසර මිනිස්සුන්ව දැනුවත් කිරීමකදි ගමේ ඉන්න ගොවියො, ගෙවිලියො ඔක්කෝටම ඉස්පිරිතාලෙ වැඩමුළුවක් පවත්වලා තියෙනවා මේ පවුල් සංවිධාන ක්‍රම සම්භන්ධව. මොකද මේ පැත්තෙ මිනිස්සුන්ට මේ ක්‍රම දන්නෙ නැති නිසා අවුරුද්දකට එක ගානේ ළමයි හම්බ වෙනවලු. ඉතින් ඉස් ඉස්සෙල්ලාම මේගොල්ලන්ට මේ ආරක්ෂිත කොපු ගැන හඳුන්වා දීමක් කරලා තියෙනවා. ඉතින් ගමේ පවුල් සෞඛ්‍ය සේවිකාවත් මේක පාවිච්චි කරන්නෙ කොහොමද කියලා පෙන්නල දීල තියෙන්නෙ කොසු මිටක් උපයෝගී කරගෙන මේ ආරක්ෂිත කොපුව එකට දාල. නැතුව ඉතින් මේක වෙන පෙන්නල දෙන්න විදිහක් නෑනෙ. ඔන්න ඉතින් කට්ටිය හරිම උන්නන්දුවකින් මේක ඉගෙන ගත්තට පස්සෙ වැඩමුළුව අවසන් කරලා තියෙන්නෙ ආපු හැමෝටම නොමිලේ මේවා බෙදලත් දීල ඉවර වෙලා තමයි. ඔන්න වැඩමුළුව ඉවර වෙලා මාස කීපයකට පස්සෙ මේකට සහභාගි වෙච්ච දැනටත් ළමයි පහක් හයක් ඉන්න අම්ම කෙනෙක් ආපහු එනවලු ක්ලිනික් එකට ලොකු බඩ ගෙඩියකුත් උස්සගෙන.ඔන්න පවුල් සෞඛ්‍ය සේවිකාවත් දැන් අහනවලු,

"මොකද අම්මේ මේ ආපහු ? අර අපි දීපු ඒව පාවිච්චි කලේ නැත්තෙ මොකද ?"

"අනේ නෝනේ, ඒවා පාවිච්චි කරා තමයි . . .ඒත් පේනවනෙ ඒවයින් වැඩක් උනේ නැහැනේ "

"එහෙම කොහොමද වෙන්නෙ ? හරියට පාවිච්චි කරානම් මෙහෙම වෙන්න විදිහක් නෑනේ . . .?"

"අනේ මගේ මිනිහා පල්ලා නෝනේ, ඕනෙනම් මේ මිනිහගෙනුත් අහල බලන්න. අර නෝනෙ කියල දීපු විදිහට ගෙදර කොහු මිටට අර රබර් එක දාල තමයි කලේ . . . ."

ඉන්දියාවෙ කෙසේ වෙතත් ඔන්න ඔහොමයිලු ලංකාවෙ ජන ගහනය වැඩි වෙන්නෙ . . . . !

ඔය ඉතින් කර දඬු උස් මහත් වෙච්චි දූ දරුවො ඉන්න අම්මල තාත්තලගේ සිහිනය තමයි තමන්ගේ දුවට හරි පුතාට හරි කලට වේලාවට ගැලපෙන තැනකින් කටයුත්තක් හොයලා බලලා කරලා දෙන එක. ඉතින් බලාගෙන යනකොට මේක ලේසි පහසු වැඩක් නම් නෙමෙයිනේ. මේක අර පවුල් ජීවිතේ ගත කරනවාටත් වඩා අමාරු කෙලියක්. දුවට බෑනා කෙනෙක් හොයනවනම් කොච්චරනම් කියල දේවල් නම් හොයලා බලන්න ඕනෙද ? ඔය අතරින් "සුරා සූදුවෙන් සියලු දුසිරිතෙන් තොර” , "ස්ථිර රැකියාවැති", "වාහනයක් හිමි", "ගෙයක් දොරක්, ඉඩමක් කඩමක් හිමි" මෙකී නොකී දහසක් දේවල් ඉස්සරහට එනවනේ. දැනට අවුරුදු 30කට 40කට කලින්නම් "කලිසන් අඳිනවද" කියලත් හොයලා බලනවා. අපිටනම් දැන් හිතෙයි කලිසං අඳින්නෙ නැතිව නැතිනම් යකෝ හෙළුවෙං ඉන්නවයෑ කියලා. ඒත් ඉස්සර ගොඩක් අය ඇන්දේ රෙද්දයි බැනියමයිනෙ. එහෙමත් එක්කෙනෙක් තමයි කලිසමක් ඇන්දේ. තව ඒකාලේ ඔය "ආණ්ඩුවේ රස්සාවක් කරනවද" (දැන්නම් ආණ්ඩුවේ රස්සාවක් කරනවා කිව්වොත් ගෑනියෙක් ගන්න ලේසි නෑ ) වගේ කාරණාත් හොයල බලනවා කියලා මම අහලා තියෙනවා.

පුතාට ලේලි කෙනෙක් හොයනවා නම් ඔන්න "සිහින් සිරුරැති, පැහැපත්, ගුණගරුක, දෙමව්පියන්ට සලකන, ආගමට දහමට ලැදි" වගේ මෙකී නොකී දේවල්ද, මෑතකදී නම් "සිරස නොබලන", "ප්‍රවීනාට අකමැති", "කැම්පස් නොගිය (මගේ අදහසක් නෙමෙයි ඔන්න මේක )", “ෆේස් බූක් එකේ බාන් බඩී, ෆාම් විලේ සෙල්ලම් නොකරන” වගේ දේවලුත් එකතු වෙනවා.

හැබැයි දැන් කාලේ නම් ගොඩක් කෙල්ලො කොල්ලො තමන්ගේ අම්මලා තාත්තලාට මොකටද ඔච්චර කරදර කරන්නෙ කියලා හිතලා ඕ ලෙවල් කරන්නත් අවුරුදු දෙක තුනකට ඉස්සෙල්ල කෙල්ලෙක් එහෙම නැතිනම් කොල්ලෙක් සෙට් කර ගන්නවා. එහෙම හරි ටිකක් පහුවෙලා හරි ඉතින් කොල්ලෙක් හරි කෙල්ලෙක් හරි සෙට් කරගන්න බැරි උනෝතින් ඉතින් ඉරිදා පත්තරේක මංගල යෝජනා තීරයේ දැන්වීමක් දානවා. එහෙම අය විතරක් නෙමෙයි ඕං ගොඩක් වෙලාවට එක පාරක් කසාද බැඳල දික්කසාද වෙලා පාඩමක් ඉගෙන ගන්නෙ නැතිව දෙයියනේ දෙවෙනි නැතිනම් තෙවෙනි පාරටත් පොඩි ට්‍රයි පාරක් දාන අයගේ දැන්වීම් වලිනුත් මේ පිටු පිරිල තියෙන්නෙ. ඇත්තම කිව්වොත් මංගල යෝජනා පිට බලලා පරස්තාවක් කරගන්න හිතන එකෙකුට, එකියෙකුට හරි කාවද තෝරගන්නෙ කියලා හිතා ගන්නවත් බැරි විදිහට මේවයේ ෆුල් කොලිෆිකේෂන් එක්ක තමයි දැන්වීම පළ කරන්නෙ. කොහොමෙන් කොහොම හරි ඔය මංගල යෝජනා කියවනකොට මරු මරු කෑලි සෙට් වෙනවා. පත්තරේක තිබුන මට ඇහැ ගැහුනු දැන්වීම් කීපයක් තමයි ඔය පල්ලෙහා දිහාවෙ දාල තියෙන්නෙ.

උස 5'4" , 43 ලාබාල පෙනුමැති රූමත් චරිතවත් සෑහෙන්න දේපළ ඉඩකඩම් හිමි මා අසාර්ථක විවාහ දෙකකින් පැමිණිලි පාර්ශවය වී නීතියෙන් දික්කසාද වී සිටිමි. දරුවන්ද මා භාරයේ සිටී. සම වයසැති වයස නොපෙනෙන මහත්මයෙකු ඇසුරු කිරීමකින් පසු විවාහය සඳහා සොයමි. කුජ 07 කැති නැකතට ගැලපෙන කේන්ද්‍ර පමණක් සලකා බලනු ලැබේ.

ඔන්න බලන්න ඉතින් ඉතාමත් චරිතවත් ගෑණු ළමයෙක් වන මේ තැනැත්තිය විවාහ කිහිපයකින්ම පැමිණිලි පාර්ශවය වෙලා නීතියෙන් වෙන්වෙලා. අනේ ඉතින් ආපහු බඳින එකාටත් දෙයියන්ගේම පිහිටයි. ඇයි ඉතින් මොන දෙයියොද දන්න ආයෙත් කොයි වෙලාවෙ පැමිණිල්ලක් සෙට් වෙලා විත්තිකාර පාර්ශවය වෙන්න වෙයිද කියල.. අනිත් එක මේ කැති නැකත නිසා, පොළු නැකතේ අය ඇප්ලයි නොකරනවා නම් තමයි හොඳ. මොකද ඔය කැත්තට පොල්ල සෙට් උනොත් ඉතින් මේ විවාහයත් වැඩිකල් තියෙන එකක් නැහැ. අනිත් එක කොච්චර චරිතවත්ද කියනවනම් මහත්තයව ඇසුරු කරලා බලලා හරියට සැටිස් නම් තමා බඳින්න යන්නෙ. හැබැයි ඉතින් හොඳේ තියෙන්නෙ කම්ප්ලීට් පැකේජ් එකක්. ආපහු ඉතින් දරු මල්ලො හදන්න කියලා මොට කරදර වෙනවැයි ?

අගනුවරට නුදුරු බොදු ගොවි ව්‍යාපාරික පවුලක අවු: 26, උස 5' 3'' රූමත් චරිතවත් ගණකාධිකාරී දායාදහිමි දියණියට දන්ත වෛද්‍ය වෘතියේ නියුතු ගුණගරුක පුතෙකු ව්‍යාපාරික පියා සොයයි. කේන්ද්‍රය අවශ්‍යයි.

මේකනම් සිරා එකක්. බිස්නස් කරන තාත්තා හොයන්නෙ අනිත් අයගේ දත් ගලවන්න පුළුවං බෑනා කෙනෙක්ව. අදහස ඉතා පැහැදිලියි.

මේ වගේ මංගල දැන්වීම් ඇනලයිස් කරන්න ගියොත් ඉතින් ආයේ කොහෙන් නවතීද දන්නෙ නැති නිසා දැනට ඔය දෙකෙන් විතරක් නවත්තන්නම්.

කසාද බඳින ගෑණු ළමයින්ට තියෙන ඊලඟ ලොකුම ප්‍රශ්නය තමා ඉතින් දෑවැද්ද. දැන් කාලේ නම් ඕක පස්සෙ එච්චර එලවන්නෙ නැති උනත් තාමත් යහමින් ඉඩ කඩම්, හරක බාන, යාන වාහන දෑවැද්දට නොඉල්ලා ඉල්ලන අය ඕන තරම් ඉන්නවා. ඒකනෙ ඔය මංගල දැන්වීම් වල උනත් ගෑනු ළමයට දෙන්න තියෙන පැකේජ් එක එහෙම ගෙඩි පිටින්ම පළ කරන්නෙ. හැබැයි ඔය අපිට අල්ලපු රටේ, ඒ කියන්නෙ ඉන්දියාවත් එක්ක බලනකොට නම් මේ දෑවැදි කේස් එක අපේ රටේ නැති ගානයි. දැනට ටික කාලෙකට කලින් මාත් එක්ක වැඩ කරපු ඉන්දියන් කාරයෙක් මගෙන් අහනවා "උඹලඟේ රටේ BE (Bachellor of Engineering) තියෙන කම්පියුටර් ඉන්ජිනියර් කෙනෙක්ට ලක්ෂ කීයක දෑවැද්දක් ගන්න පුළුවන්ද" කියලා. ඒක අහල මම ෆුල් හොල්මංවෙලා කිව්වා අපේ රටේනම් කොල්ලො ඩිග්‍රිය ගහන්නෙ හොඳ පඩියක් එක්ක රස්සාවක් කරන්න මිසක් ලක්ෂ ගනන් දෑවැද්ද එක්ක ගෑණියෙක් ගන්න නෙමෙයි කියලා.

ඒ උනාට ලංකාවෙ උනත් ගොඩක් වෙලාවට දීග යන්න බැරිව ගෙදරට නාකිවෙන සහ දරුමල්ලොත් එක්ක ආපහු ගෙදර එන ගෑණුන්ව බන්දල දෙන්න ඔය දෑවද්ද තාමත් ඇමක් විදිහට පාවිච්චි කරනවා. මම අහලා තියෙන කතාවක් තමයි කාලෙකට ඉස්සර ඔය උඩරට පැත්තෙ ගරා වැටෙන වල්ලව්වක ගෙදරට වේලි වේලි හිටිය හතලිහ පැනපු කුමාරිහාමියෙක්ව බන්දල දෙන්න දැන්වීමක් දැම්මෙ දෑවැද්දට යස අපූරු අලියෙක් දෙනවා කියලයි. කොහොමෙන් කොහොම හරි ඔය ඇම ගිල්ල පොරක් මේක කර ගැහුවා. පොරොන්දු වෙච්චි විදිහටම අලියෙක් නම් දෑවැද්දටත් ලැබුනා. ඒ උනාට බලාගෙන යනකොට අලියටත් කුමාරිහාමිගේ වයසමයි.ඇවිද ගන්නවත් පණ නැති නාකි අලියෙක්. ඉතින් මූට කියලා කොටන් අද්දවන්නයෑ ? නාකි උනාට මේ අලියා කිතුල් බඩ ටොන් ගානකුයි, කොස් කොළ කරත්තයක් විතරයි දෙසා බානකොට අන්තිමට පොර නැත්තටම නැති උනේ ගෑනිව විතරක් නෙමෙයි අලියවයත් නඩත්තු කරගන්න බැරිව. ඔන්න ඔහොමයි කුමාරිහාමිගේ වලව්වෙ කට්ටිය කුමාරිහාමිගෙන් විතරක් නෙමෙයි අලියගෙනුත් ගැලවුනේ. ඕක නිසා තමයි කට කහනවට කියන්නෙ ගෑනියෙකුයි අලියෙකුයි එකපාර කරගහන්න එපා කියලා.

මම මේ කියන්න යන කතාව මට කිව්වෙ මෙහෙ ඉන්න කින්චා කියලා මගේ යාළුවෙක්. මේකත් ඔය මංගල යෝජනාවක් සම්භන්ධ කතාවක්. සිද්ද වෙලා තියෙන්නෙ ඔය පහුගිය යුද්ද කාලේදි.

දවසක් ඉතින් ඔය මංගල යෝජනා පිටුව පෙරල පෙරල ඉන්න කල වයසත් පැනපු ගෑනු ළමයෙක් හිතට අල්ලන මංගල යෝජනාවක් දකිනවා. ඒක විස්තරේ තියෙන්නෙ මේ විදිහට,

“ උසස් තැනක රැකියාවැති, පියාගේ අඩි පාරේ යමින් ඔහු යටතේ උසස් රැකියාවක නියුතු මා ගුවනේ සිට සිරි නැරඹීම විනෝදාංශය වශයෙන් කරමි. මා සොයනුයේ, රූමත්, පැහැපත්, ගුණ යහපත්, විනීත ගැහැණු ළමයෙකි. කේන්දර අනවශ්‍යයි. තමාම ලියන්න. නොම්බර 35, ගුවන් හමුදා මාවත, කටුනායක”.

ඉතින් මේක කියවලා ගෑණු ළමයත් “ෂා, දාල තියෙන විස්තරේ හැටියට මේ එයා ෆෝස් පයිලට් කෙනෙක් තමා” කියලා පරක්කු වෙන්නෙ නැතිව මේකට රිප්ල්යි එකක් දැම්මා. ඉතින් ඔන්න ටික දවසකින් කොල්ලත් රිප්ලයි කරලා වැඩේ දැන් නැගල යනවා. කොල්ල ෆෝන් කර කර මල් කඩන තරමටම වැඩේ සීරියස් විදිහටම නැගල යනවා. ඉතින් ඔහොම ටික දවසක් ඉන්නකොට කෙල්ලත් කොල්ලට කියනවා,

"අනේ මම ඔයා ගැන අපේ තාත්තටත් කියලා තියෙන්නෙ. තාත්තා කිව්ව ඔයාට මේ ඉරිදට අපේ ගෙදර එන්න කියන්න කියලා."

ඔන්න ඉතින් ඉරිදා දවසේ කොල්ලත් හා හා පුරා කියලා කෙල්ලගේ ගෙදරට යනවා මොකද මාමණ්ඩි එන්න කියපු නිසා. දැන් කතාව මේ විදිහට කෙරීගෙන යනවා,

"අපිට හරිම සන්තෝසයි පුතා වගේ ගොඩක් ඉහල රස්සාවක් කරන වැදගත් ළමයෙක් අපේ මේ දුවට ලැබීම ගැන. පුතා එතකොට ගුවන් හමුදා කඳවුරේමද වැඩ කරන්නෙ ?" මාමණ්ඩි අහනවා.

"කඳවුරේත් වැඩ කරනවා ඒ වගේම ගොඩක් වෙලාවට එලියෙත් වැඩ කරන්න වෙනවා මාමේ , දන්නවානේ, ඉතින් අපේ රස්සාවෙ හැටිනේ. " කොල්ලත් කියනවා.

"එතකොට ඔය උඩට ගිය වෙලාවට මොකද කරන්නෙ ?" මාමණ්ඩියත් අහනවා.

"ගොඩක් වෙලාවට විස්සක් තිහක් බිමට අත ඇරලා තමයි ආපහු බහින්නෙ . . . " කොල්ලත් කියනවා.

"ආ, විස්සක් තිහක් දානවා ? " මාමණ්ඩියත් අහනවා.

"දවසකට ඉතින් සීය හමාර දාන වෙලාවළුත් තියෙනවා . . . " කොල්ලත් අරින්නෙ නෑ.

"ඈහ්, හැබෑද, ඔක්කොම ඉලක්කෙටම වැටෙනවද ? ඔය එකක් බර ගානක් වෙනවා නේද ?"

"නෑ, සමහර වෙලාවට කාණුවලටත් වැටෙන වෙලාවල් තියෙනවා . . . එකක් රුපියල් විස්සක් විතරනේ වෙන්නෙ . . . ! කාණුවලට වැටුනහම ඉතින් පොඩ්ඩක් හෝදලා කරලා ගන්නවා . . ."

"ඈහ්, හෝදලා ගන්නවා, බෝම්බ ? එකක් රුපියල් විස්සයි ?" මාමණ්ඩියා ෆුල් අඤ්ඤකොරොස් වෙලා අහනවා. . .

ඔන්න කොල්ල කියනවා "බෝම්බ ? මොන බෝම්බද ? මම කියන්නෙ මේ පොල් පොල් . . . "

"මොකක්, පොල්, එතකොට තමුසේ පයිලට් කෙනෙක් නෙම්යිද ?" මාමණ්ඩියා උතුර දකුණ මාරු කරගෙන අහනවා.

"පයිලට් ? කවුද කිවුවේ මම පයිලට් කෙනෙක් කියලා. මම මේ කරන්නෙ කුලියට පොල් කඩන එකනේ . . " කොල්ලත් කියනවා.

"එතකොට මේ පත්තරේ දැන්වීමේ කියලා තියෙන්නෙ ගුවනේ සිට සිරි නරඹනවා කියලා" ඔන්න දැන් කෙල්ලත් අඬන මූඩ් එකෙන් කතාව මැද්දට පනිනවා.

"ඔව් ඉතින් පොල් ගහකට නැග ගත්තම පොඩ්ඩක් අවට සිරි නරඹලා තමා ආපහු පල්ලෙහාට බහින්නෙ . . . නැත්තන් අපරාදෙනෙ .. " කොල්ලත් කියනවා.

"එතකොට මේ කියලා තියෙන්නෙ, තාත්තාත් ගොඩක් උසස් රැකියාවක් කරනවැයි, තාත්තාගේ යටතේ තමයි වැඩ කරන්නෙ කියලා" . . . මාමණ්ඩියත් පුටුවෙන් නැගිටින ගමන් අහනවා.

"ඉතින් බොරුයෑ . . . . තාත්තා තමයි ගොඩක් උස ගස් වලට නගින්නෙ. මම නගින්නෙ පැල ගස් වලට . . . " කොල්ලත් කියපි.

මම නම් හිතන්නෙ ඒ මගුලත් කෙරෙන්නෙ නැතිව ඇති . . . .!