ආවාට තිබුනත් පින්න මලේ
Posted by
නිවාඩු පාඩුවේ විශ්‍රාම සුවෙන් දැන් ගෙදරට වෙලා ඉන්න තාත්තට දැනට උනත් ගිටාර් එක අරගෙන සින්දු කියන්න තියෙනවනම් කෑම බීම නැතත් කමක් නෑ. ඇත්තටම කියනවනම් කෑම නොතිබුනත් කමක් නෑ. හැබැයි ඉතින් තාත්තත් එක්ක සින්දු කියනකොට පැයකට එක සින්දුවක් වගේ වේගයකින් තමයි වැඩේ යන්නේ. මොකද පොඩ්ඩක් වරදින්න බෑ ඒ සින්දුව ආපහු මුල ඉඳලම කියන්න ඕනේ. ඉතින් එළිවෙනකන් සින්දු කිව්වත් සින්දු දහයක් වත් කියාගන්න වෙන්නේ නෑ.
ඉතින් අපේ තාත්තගෙන් දායාද වෙච්ච ඔය සංගීත හැකියාවට පින්සිද්ද වෙන්න තමයි මම ඉස්සෙල්ලාම කියක් හරි හොයාගත්තෙත්. මම මීට කලින් කියලත් තියෙනවා මම හිතන්නේ. ඉස්සෙල්ලාම මටයි කියලා කීයක් හරි හොයාගත්තේ අපේ ගම හාමිනේලගේ ඉස්කෝලේ භක්ති ගීත වලට ගිටාර් ගහන්න ගිහිල්ලා තමයි. ඒ පොසොන් භක්ති ගීතෙට ගිටාර් ප්ලේ කරලා රුපියල් 50ක් හම්බ උනා. මේ කියන්නේ 1990 - 1991 වගේ කාලේ. එහෙම දිගටම ගම හාමිනේලගේ ඉස්කෝලෙන් මට ආරධානා ලැබුනා ඒ ගොල්ලනේ හැම සංගීත කටයුත්තකටම් සහභාගී වෙන්න. පතාගෙන ආවොත් ඔතාගෙන යන්න වෙනවා කියන්නැහේ අපේ ගම හාමිනේවත් ඔතාගන්න ලැබුනේ ඒ ගිය ගමන් නිසා තමයි.
ඔහොම පටන් ගත්ත අර්ධ වෘතීය ජීවිතය ලංකාවෙන් එන තුරුත් කරගෙන ගියා. සංගීත කණ්ඩායම් වලට සම්භන්ධ වෙලා ප්ලේ කරන අතරතුර, ප්‍රසිද්ධ සංගීතඥ්ඥයන්ගේ සංගීත අධ්‍යක්ශණය කරපු වේදිකා නාට්‍යය ඒ වගේම රෙකෝඩින් වලටත් සම්බන්ධ උනා. ඔන්න ඉතින් ඩුබායි ආවට පස්සෙදිත් ලංකාවෙන් ඇවිත් මෙහේ ප්‍රසංග පවත්වන ප්‍රසිද්ධ ගායක ගායිකාවන්ගේ ප්‍රසංගයන් වලටත් දායකත්වය දෙන්න වාසනාව ලැබිලා තියෙනවා.
ඉතින් ඔය විදිහට ලංකාවේ සුපතල ඉහලම ගණයේ ප්‍රසිද්ධ කලා කාරයෝ, කලා කාරියෝ එක්ක එකට වැඩ කරන්න ලැබෙනවයි කියන්නේ හරිම ජොලි වැඩක් මොකද ඒ ගොල්ලන්ගේ ජීවිත වලට පොඩ්ඩක් එබිලා බලන්නත් චාන්ස් එකක් හම්බවෙනවයි කියන එකනේ. ඒ අතරතුර ඒ ගොල්ලන්ගේ ජීව්ත වල සිද්ද වෙච්ච හරිම රසවත් සිද්ධි මහ ගොඩක් මම සටහන් කරගෙන ඉන්නවා ඔන්න ඔහේ කියලා කට කහන කතා බ්ලොග් එකේ ලියලා දාන්නය කියලත්. ඉතින් අපි බලමු පුළු පුළුවන් විදිහකට වෙලාවක් කලාවක් ආවහම ඕවා ටික ටික ලියලා දාන්න.
ඔය විදිහට දැනට අවුරුද්දකට දෙකකට කලින් අපේ ප්‍රිය සාදයකට ගීත ගයන්න කියලා ආවා ක්‍රිස්ටෝ අංකල්. ඒ කියන්නේ ක්‍රිස්ටෝපර් පෝල් කියන හරිම අපූරු සුන්දර ගායකයා. දැනට ජීවිතයේ සැඳෑ කාලෙට කිට්ටු කරලා හිටියත් ක්‍රිස්ටෝ අංකල් තාමත් හිත ඇතුලෙන් නම් හරිම කෙලිලොල් ඉලන්දාරියෙක්. එයාගේ දශක කීපයක රසවත් අත් දැකීම්, ආගිය කතා ලියන්න ගියොත් බ්ලොග් පෝස්ට් 100කින් මෙහා නවතින්නේ නෑ. ජෝතිපාල ගැන හරූන් ලන්ත්‍රා ගැන එහෙම කියපු සමහර කතා නම් ලියන්න වෙන්නේ 18+ ගහපු බ්ලොග් එකක් හදලා තමයි. හැබැයි ඉතින් ඒ කතා පුදුම රසවත්. අද කියන්න යන කතා දෙක තුනෙන් පළවෙනි එක ක්‍රිස්ටෝ අංකල් කියපු කතාවක්. ක්‍රිස්ටෝ අංකල්ගේ අනිත් කතා ටික වෙනම බ්ලොග් පෝස්ට් එකකින් ලියනකන් මේ පොඩි කතාව කියලා ඉන්නම්.
ඔන්න එක දවසක් මැක්ස්වෙල් මෙන්ඩිස් සංගීත ප්‍රසංගයකට සහභාගි වෙන්න ගිහිල්ල තියෙන්නේ අපේ ක්‍රිස්ටෝ අංකල් සහ තවත් සෙට් එකක් එක්ක වාහනයක් එහෙම කුළියට අරගෙන. එදා ක්‍රිස්ටෝ අංකල්ලා මැක්ස්වෙල් මෙන්ඩිස්ව බලෙන්ම වගේ කලින්ම ස්ටේජ් එකට නග්ගලා තියෙන්නේ ලොකු ලණුවක් දෙන්න හිතාගෙන. ඔන්න ඉතින් කොහොමින් කොහොම හරි "මම බොහොම බය උනා" සින්දුව පටන් අරගෙන දැන් නැගලම යනවා.ඔන්න දැන් තමයි වෙලාව, එක පාරටම මැක්ස්වෙල් මෙන්ඩිස් ස්ටේජ් එක උඩ තියලා තිබ්බ එයාගේ බෑග් එකෙන් කොහුමිටේ ගහලා තිබ්බ මිනී ඔළුව අරගෙන මිනිස්සු ඉස්සරහට වැඩ දාලා දික් කරාලු. ඔන්න බොලේ එක පාරටම පලාතම දෙවනත් කරගෙන හෙන හූ සද්දයක් එනවලු. බැලින්නම් මැක්සල් මෙන්ඩිස් පණ දාගෙන උඩපැනලා මිනිස්සු ඉස්සරහට දික් කරලා තියෙන්නේ තඩි පොල් කෝම්බයක්. ස්ටේජ් එකේ පැත්තක ඉඳන් බඩ අල්ලගෙන හිනා වෙන ක්‍රිස්ටෝ අංකල්ව දැකපු ගමන් මැක්සල් වෙන්ඩිස්ට ඔන්න ඌරු ජුවල් නැගලා. ඉතින් ඌරු ජුවල් නැග්ගා කියලා කිය කිය හිටිය සින්දුව මග නවත්තන්නද ? බුවත් ඉතින් සින්දුවේ අතරමැද මියුසික් එන වෙලාව එනකං ඉඳලා අර පොල් කෝම්බෙත් අරගෙන දත් මිටි කාගෙන දමල ගැහැව්වලු ක්‍රිස්ටෝ අංකල්ට. අනේ ඒ ගහපු ගැහිල්ල කොච්චර සැරද කියනවන්ම්, මැක්ස්වෙල් මෙන්ඩිස් දාගෙන හිටපු බොරු දත් සෙට් එකත් ගැලවිලා ගිහිල්ලා ස්ටේජ් එකට වැටිලා.
හුටා, දැන් දත් සෙට් එක නැතිව ලොම්බෙන් සින්දු කියන්නේ කොහොමද ? මැක්ස්වෙල් මෙන්ඩිස් ලොඹු කටෙන් කුණුහරුප කිය කිය (ලොඹු කටෙන් සිංදු කියන්න බැරි උනත් කුණුහරුප කියන්න පුළුවන්) ස්ටේජ් එකේ බිම දණ ගාගෙන දැන් ඉතින් දත් සෙට් එක හොයනවා. කළුවර හින්දයි, ස්ටේජ් එකේ ලයිට් ඩිම් කරලා තිබිච්ච හින්දයි දත් සෙට් එක හොයා ගන්න විදිහක් නැහැ. අනේ සංගීත කණ්ඩායමත් අර අතර මැද සංගීතය රිපීට් කර කර ඉන්නවලු මැක්ස්වෙල් මෙන්ඩිස් දත් ටික දාගෙන සින්දුව පටන් ගන්න කං. ඔන්න එතකොටම චරස් ගාලා සද්දයක් ඇහිලා තියෙන්නේ. බැලින්නම්, බෑන්ඩ් එකේ ගිටාර් ගහහපු එකෙක්ට පෑගිලා දත් සෙට් එකේ දත් දෙළුම් ඇට ටිකක් වගේ ස්ටේජ් එකේ සී සී කඩ විසිරිලා ගිහිල්ලා.. දැන් ඉතින් වෙන කුමක් කරන්නද කියලා මැක්ස්වෙල් මෙන්ඩිසුත් හූ හඬ අස්සෙ ෂේප් එකේ ස්ටේජ් එකෙන් බැහැලා ගිහිල්ලා. ඒ එනකොට ක්‍රිස්ටෝ අංකල් හිමිහිට වෙන වාහනයක නැගලා ගෙදර ගිහිල්ලා මොකට ගුටි කනවද කියලා හිතලා. කොහොමින් කොහොම හරි ලණු දීම කෙසේ වෙතත් මැක්ස්වෙල් මෙන්ඩිස් ආපහු දත් සෙට් එකක් දාගෙන සින්දු කියනකම් උන්නැහේට කන්න බොන්න දීලා තියෙන්නේ ක්‍රිස්ටෝ අංකල්.
අපේ මංගල ගැහිල්ල ගැන මම ලියලා තියෙනවනේ. කියවලා නැත්නම් ඔය ලින්කුවෙන් ගිහින් කියෝන එකයි ඇත්තේ. ඔය මංගල ගැහිල්ලත් අංජබජල් උනා කියමුකෝ. ඒ මංගල ගැහිල්ලට පස්සෙ ආපු බක් මහේවත් මොකක් හරි එකකට ගහන්න සෙට් උනොත් ලොකු දෙයක් කියලා හිත හිත තමයි අපි සෙට් එක හිටියේ. ඔය දවස්වලම තමයි අපේ යාළුවෝ කට්ටියක් සම්බන්ධ මිතුරු සමාජයකින් සංවිධානය කරන අවුරුදු උත්සවයක් ගැන අපේ කණ වැකෙන්නේ. ඉතින් අපිත් ඉහින් කනින් හොයලා බැළුවා අවුරුදු උත්සවයෙන් පස්සෙ ගොඩක් වෙලාවට පවත්වන සංගීත සංදර්ශනයට බෑන්ඩ් එකකට එහෙම චාන්ස් එකක් තියෙනවද කියලා. ඉබ්බා දියේ දාන්නද කියලා ඉබ්බගෙන් ඇහුවාම, අනේ මචන් මේ නෑව විතරයි කියලා ඉබ්බා කිව්වලු. ඒ කියන්නැහේ අර අවුරුදු උත්සවයේ සංවිධායක මණ්ඩලෙත් අපේ මේ ගහන්න තියෙන ඇම්ම දැකලා එකඟ උනා අපේ බෑන්ඩ් එකට අවුරුදු උත්සවේට ගහන්න චෑන්ස් එක දෙන්න. හැබැයි කොන්දේසියක් උඩ. අපිට සත පහක්වත් දෙන්නේ නෑ. දෙන්නේ චාන්ස් එක විතරයි. ඒ මදිවට අපි අවශ්‍යය සවුන්ඩ් සෙටප් එකත් අපේ සල්ලි වලින්ම අරගෙන එන්න ඕනේ. මේ කියන 91-92 වගේ කාලේදි යන්තම් සවුන්ඩ් ටිකක් අටවගන්නත් රුපියල් 3000ක් විතර යනවා. දැන් කාලෙත් එක්ක බැළුවොත් ඒ ගාණ රුපියල් 30,000 ටත් වැඩියි මගේ හිතේ. කොහොමින් කොහොම හරි නැන්දලා මාමලට වැඳලා කරලා ණයට සල්ලි ටික ටික හොයාගත්තා.
ඔන්න අවුරුදු උත්සවය දවසේ සංගීතේ පටන් ගත්තා. අපිට ගහන්න හම්බ උනේ සින්දු දෙකයි. 'ටිකිරි ටිකිරි ටිකිරි ලියා' සහ 'දිය ගොඩ සැම තැන කිරි ඉතිරේ' විතරයි. මෙන්න බොලේ සීයක හමාරක පෝලිමක් තියෙනවා ස්ටේජ් එකට නගින තැන ඉඳන් පේන නොපෙනෙන දුරකට. යකෝ බැලින්නම් සංවිධායකයෝ ආධුනික ගී තරඟයක් සෙට් කරලා. නිකං නෙමෙයි, එකෙක්ගෙන් රුපියල් 10ක් චාර්ජ් කරලා. තරඟයක්ම නෙමෙයි, සින්දුවක් කියන්න රුපියල් 10යි. අනේ අම්මේ පොලිමේ ඉන්නවා අයියලා, අක්කලා, නංගිලා මල්ලිලා ඒ මදිවට ලඟ තියෙන කරාමෙට වතුර ගන්න ආපු අම්මණ්ඩිලා හතරපස් දෙනෙකුත් කලෙත් උකුලේ තියාගෙන. තව අවුරුදු නිසා දවසම කසිප්පු බීපු සිප්පුවෝ මෙකී නොකී හැම ජාතියේම එකාලා ඉන්නවා පෝලිමේ..
හත් ඉලව්වේ අතින් වියදම් කරගෙන සවුන්ඩ් අරගෙන කට්ට කාලා ප්‍රැක්ටිස් කරලා මෙතනට ආවෙ ආධුනිකයන්ගේ සුන්දර සිහින සැබෑකරන්නද කියලා මේකට ඔබ්ජෙක්ෂන් එකක් දැම්මා විතරයි පෝලිමේ හිටපු හයේ හතරේ එකෙක් ඇදලා ගත්තේ නැද්ද රැවුල කපන බික් රේසර් එකක්. එහෙම අරගෙන
"අඩෝ අපිත් සල්ලි ගෙවලා තමයි ඩෝ සින්දු කියන්න ආවෙ, චාන්ස් එක දුන්නේ නැතිනම් කපනවා තොපි ඔක්කොගෙම රැවුල.....!"
ඒ වෙනකොට අපි එකෙක්ගෙවත් හරි හමන් රැවුලක් වැවිලා තිබුනේ නෑ. එහෙම එකේ මේකා කොහේ තියෙන රැවුලක්ද කපන්න යන්නේ.....ඒක නිසා අකමැත්තෙන් උනත් එකඟ උනා මුන්ට සංගීතේ දෙන්න. සංගීතේ දෙන්න කිව්වත් අපිත් ගහන්න දැනගෙන හිටියේ සින්දු අතේ ඇඟිලි ගාණටයි, කකුලේ ඇඟිලි ගාණටයි විතරයි.
ඔන්න දැන් ආධුනික ගී ප්‍රසංගේ පටන් ගත්තා,
"නෝනාවරනි මහත්වරුනි, මා මෙතනට පැමිණියේ ගීතයක් ගායනා කිරීමටයි......" එහෙම කියලා අක්කා කෙනෙක් පාරු කවියක් කියලා බැහැලා ගියා.....!
ඔන්න ඊට පස්සෙ අවුරුදු 7ක විතර පොඩි එකෙක් ස්ටේජ් එකට නැග්ගා. අපි ඇහුවා "මල්ලි, මොකක්ද කියන සින්දුව ?" , "බා බා බ්ලැක් ෂීප්ද ?"
නෑ අයියේ "පෙම් ලෝකේ මං සක්කර දෙයියෝ......" ඌ එහෙම කියලා ස්ටේජ් එකෙන් පල්ලෙහා හිටපු ඌ වගේ හතර පස් ගුණයක් සයිස් ඇන්ටි කෙනෙක්ට මුකුළු කර කර ඒ සින්දුව කිව්වා.....
අපේ රැවුල කපන්න සෙට් වෙච්ච අයියා ආවා. ඇවිත් මයික් එක බදාගෙන පටන් ගත්තේ "සිරියාමේ සාරා" සින්දුව. හැබැයි ඉවර කලේ "තනිවයි උපන්නේ තනිවයි මැරෙන්නේ" සින්දුව. අතර මැද උගේ ට්‍රැක් එක පැනලා.
තව එකෙක් ඇවිත් “සොර දෙටුවෙක්, කස තැළුම් කකා” සින්දුව කියලා බැහැලා යනකොට මයික් එක මිසින්. සවුන්ඩ් කරපු එකා උගේ පස්සෙන් එලවලා මයික් එක උදුර ගත්තේ නැතිනම් ඒකටත් රුපියල් දාහක් දෙදාහක් ගෙවන්න වෙනවා.
ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාර කොහොමද කියනවනම් අවුරුදු උත්සවයේ ඉතුරු වෙච්ච කැවුම් කොකිස් හිටන් පාවෙලා ඇවිල්ලා ස්ටේජ් එකට වැටෙනවා. ඔන්න ඔහොම එක එක්කෙනා නාලා ඉවර වෙනකොට රෑ දෙකට විතර ඇති..තුන්සීයකට එහා පැත්තේ ආධුනික ගායකයෝ ගායකයෝ සෙට් එකක් දිය රෙදි ඇතිව හෝ නැතිව නාලා ඉවරයි. ඒ අස්සෙ හූ හඬවල් වලින්, පොඩි සයිස් ගල් කැට වලින් වගේම හිස් බෝතල් වලිනුත් ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාර ලැබිලා, එහෙම ප්‍රේක්ෂක ප්‍රතිචාර ලැබිච්ච සමහර අය ස්ටේජ් එක පල්ලෙහා කෙස් වලු පටලෝගෙන ප්‍රථිචාර දීපු රසිකයන්ට සමරු සටහන් දෙනවා.
අපි ඉතින් රුපියල් 3000ක් අතින්වියදම් කරලා, සංවිධායකයන්ට හොඳ ගාණක් හොයාගන්න උදව් කරලා අපේ ගහන්න තියෙන ඇම්ම හොඳ කරගත්තා. ඊලඟ අවුරුදු උත්සවේටත් අපිවම ගන්නවාය කියලා තමයි සල්ලි ගණන් කරන ගමන් සංවිධායක මණ්ඩලේ අය නම් කිව්වේ.
මිනිස්සු මයික් වලට තියෙන්නේ පුදුම ආසාවක්. සමහරු ඉන්නවා මයික් එකක් පේන්න බෑ. පැනලා එනවා සින්දු කියන්න, එහෙම නැතිනම් කතාවක් හරි පවත්වන්න. ඔය අතරින් සින්දු කියන්න විශේෂ උණ තියෙන උන් තරාතිරමක් නැතිව ඉන්නවා. පස්සෙ කාලෙකදි අපි ප්ලේ කරපු වෙඩිමකදි මනමාලයා කොච්චර සින්දු කියන්න ආසද කියනවන්ම් පෝරුවෙන් බැස්ස ගමන් ඌ නැවතුනේ ස්ටේජ් එකේ. එහෙම ආපු එකා තමයි වෙඩින් එකේ සින්දු වැඩි පුරම කිව්වේ. ෆොටෝ එකක් ගන්නත් ඌව ස්ටේජ් එකෙන් අරගෙන ගියේ හරිම අමාරුවෙන්. ඌට හනිමූන් යන්නවත් උනන්දුවක් තිබුනේ නෑ සින්දු කියන චාන්ස් එක නැතිවෙයි කියලා.
ඔය විදිහට සින්දු කියන්න තියෙන ආසාව නිසා වෙච්ච නස්පැත්තියක් මාත් එක්ක කිව්වේ ලංකාවෙ ඉන්න දක්ෂ තබ්ලා වාදකයෙක් වන මගේ මස්සිනා.
ඔන්න ඔය අවුරුද්ද කාලෙක එක ගම් පලාතක ලොකු අවුරුදු උත්සවයක් ඒ පළාතේ තරුණ සංවිධානයකින් සංවිධානය කරලා තිබ්බා. හැමතැනම වගේ ඔය වගේ දේවල් වලට ඔළුව දාලා ලකුණක් දෙකක් දාගන්න බලාගෙන ඉන්න ප්‍රාදේශීය මන්ත්‍රී කෙනෙකුත් මේකට ඔළුව දාගෙන හිටියා. ඔය අවුරුදු උත්සවයේ අවසානෙට ලොකු සංගීතයකුත් දාන්න තමයි කට්ටියගේ සැලැස්ම වෙලා තිබුනේ. ගම් පලාතෙන්ම මියුසික් ගෲප් එකකුත් ලෑස්ති කරගෙන තිබුනු නිසා ගෲප් එකත් මාසෙකට විතර කලින් පුරුදු පුහුණුවීම් කරගෙන ගියා.
සිංදු කියන්න පුදුම කෑදරකමක් තිබිච්ච මන්ත්‍රී තුමත් ගමේ මිනිස්සු ඉස්සරහා සිංදුවක් කියලා ලකුණු ටිකක් දාගන්න දත කට මැද ගෙන තමයි හිටියේ. අවුරුදු උත්සවේට ලංවෙලා මන්ත්‍රී තුමා එයා කියන්න ලෑස්ති වෙලා හිටපු සින්දුව සංගීත කණ්ඩායමට කියලා යැව්වා ඒක හොඳට පුහුණු වෙන්නය කියලා.
මන්ත්‍රී තුමා කියන්න යන්නේ අර නිමල් ගුණසේකර ගායකයා විසින් ගායනා කරන "ආවාට තිබුනත් නිසසල සඳ මත" කියන හරි අපූරු සින්දුව.
ඔන්න පලාතේ මන්ත්‍රී තුමා කියන්න යන මේ සින්දුවත් සංගීත කණ්ඩායම හරිම උනන්දුවෙන් පුහුණුවීම් කරන්න පටන් ගත්තා. ඔය සින්දුවේ ආරම්භක සංගීත ඛණ්ඩේ පටන් ගන්නේ ට්‍රම්පට් පාට් එකකින්. ඊට පස්සෙ ගිටාර් පාට් එකක් තියෙනවා මෙන්න මේ විදිහට.
ප්ලේයර් එක වැඩ නැත්නම් භාගත කර අහන්න.පොඩි ක්ලිප් එකක්.
ඒත් කරුමෙට කොච්චර කලත් ලීඩ් ගිටාර් එක ගහන එකාට වදින්නේ අර එඩ්වර්ඩ් ජයකොඩි ගායනා කරන 'පින්න මලේ සුද' සින්දුවේ ගිටාර් පාර්ට් එක. මෙන්න මෙහෙම.
ප්ලේයර් එක වැඩ නැත්නම් භාගත කර අහන්න.පොඩි ක්ලිප් එකක්.
ඔන්න සින්දුව නවත්තල ආපහු මුල ඉඳන්ම ප්ලේ කරනවා. ඒත් කොච්චර කලත් ලීඩ් ගිටාරිස්ට හරි ලීඩ් පාර්ට් එක ප්ලේ වෙන්නෙම නෑ. වදින්නෙම 'පින්න මලේ' සින්දුවේ පාට් එක.
මන්ත්‍රී තුමත් සින්දුව රිහර්ස් කරන්න ඇවිල්ලා. කොච්චර ගැහුවත් අරූට වදින්නෙම පින්න මලේ ලීඩ් පාර්ට් එකමයි.
"අනේ මල්ලියේ තව පොඩ්ඩක් ඕක හොඳට ප්‍රැක්ටිස් කරපන් මල්ලි මාව අනාත කරන්නෙ නැතිව. කොහොමද කියපන් මම "ආවාට තිබුනත්" සින්දුව කියන්නේ උඹ "පින්න මලේ" පාට් එක ගහලා දුන්නම ?" කියලා මන්ත්‍රී තුමත් දැන් නොවඳින වැඳුම් වඳිනවා.
"හරි හරි මන්ත්‍රී තුමා, මම තව පොඩ්ඩක් බලාගන්නම්" කියලා ලීඩ් ගහන එකත් කියනවා.
ඔන්න ඔහොම ඉතින් සංගීතෙට කලින් දවසෙත් අන්තිම රිහර්සල් එක තිබ්බා.
කරුමේ කියන්නේ එදත් මූට වැදුනේ "පින්න මලේ සුද" පාට් එකමයි.
දැන් නම් මන්ත්‍රී තුමාට ඌරු ජුවල් නැගලා. මූ ඒ පාර ලීඩ් ගහන එකාගේ කොලර් එකෙන් අල්ලගෙන,
"තෝ දැන ගනින්, ලීඩ් පාට් එක වැරැද්දුවොත් මම තෝව ස්ටේජ් එක උඩදිම බාවනවා දැනගනින්...." කියලා ෆුල් තර්ජනය පාරක් දැම්මා…..
මොනා උනත් මෙලෝ මොළයක් නැති මේ මන්ත්‍රී කාරයා කිව්වත් වගේ මොනවා කරන්න බැරිද කියලා අනේ අර ලීඩ් ගිටාර් කාරයා මුළු රෑ එළිවෙනකන් දැන් සින්දුව ප්‍රැක්ටිස් කරනවා...
ඔන්න ෂෝ එක තියෙන දවසත් ආවා. කලින් සද්දේ දැම්මට චන්දෙත් කිට්ටු වෙලා තියෙද්දි ස්ටේජ් එක උඩ අංචි අදින්න ගියොත් ලකුණු කැපෙන්නේ තමන්ගෙමයි කියලා මන්ත්‍රී තුමා දන්නවා. පොර කල්පනා කලේ, අරූ වැරදි ගිටාර් පාර්ට් එක ගැහුවත් මම කොහොමත් "ආවාට තිබුනත්" සින්දුව කියනවාමයි කියලයි.
ඔන්න මන්ත්‍රී තුමා සින්දුව කියන වෙලාව ආවා. "අරූ අදත් ලීඩ් පාර්ට් එක ෂුවර් එකටම වරද්දනවා, ඒත් මම 'ආවාට තිබුනත්' සින්දුව කොහොම හරි කියනවා" කියලා හිතට ධෛර්‍යය ටිකක් එහෙම අරගෙන මන්ත්‍රී තුමා ස්ටේජ් එකට නැග්ගා. එහෙම නැගලා රෑ නිදිමරලා ඇස් රතු කරගෙන හිටපු ලීඩ් ගිටාර් කාරයා දිහා රවලත් බැළුවා......
ඔන්න සින්දුව පටන් ගත්තා. ඉස්සෙල්ලම ට්‍රම්පට් පාට් එක....ඔන්න ලීඩ් ගහන එකත් වෙව්ල වෙවුල ප්ලේ කලා. හුටා..... ඔන්න බොලේ ‘ආවාට තිබුනත්’ පාට් එක කිරි ගහට ඇන්න වගේ ටක්කෙටම වැදුනා.... මන්ත්‍රී තුමාට හරි සතුටුයි. බුවා ලීඩ් ගහන එකා දිහා හැරිලා තම්බ්ස් අප් පෙන්නන ගමන් සින්දුව පටන් ගත්තා.....මෙන්න මෙහෙම
“පින්න මලේ සුද ඇන්න ගිහින් නුඹ.......”
