31 රෑට මොකෑ කරන්නෙ ?

Posted by දුමී

මගේ ලොකු නැන්දාගේ පුතා 'ලකී මල්ලි' උපන්නේ දැසැම්බර් 25 වෙනිදා. ඒක නිසා එයාට හැමෝම කිව්වෙ සැන්ටා බෝයි නැති නම් සැන්ටා කියලා. එයාට වඩා හරියටම දවස් තුනක් වැඩිමල් වෙච්චි මටත් අනිත් අයටත් පොඩි කාලෙදි මේ නත්තල් අසිරිය විඳින්න ලැබුනේ මේ නිසා. මොකද ලකී මල්ලිගේ උපන්දිනය දවසට, අපි බෞද්ධයෝ උනත් ඒ ගොල්ලන්ගේ ගෙදර නත්තල් ගහක් වරදින්නෙ නැතිවම තිබ්බා.

ඊටත් වඩා කොහොමත් මේ දෙසැම්බර් මාසේ කියන්නෙ අවුරුද්දේ මම කැමතිම මාසේ. මේ මාසෙත් එක්ක රැඳිලා තියෙන උත්සව සිරියටත්, හැම තැනින්ම අහන්න ලැබෙන නත්තල් කැරොල් වලටත් හැමදේම අළුත් විදිහට පටන් ගන්න හිතාගෙන එළඹෙන අළුත් අවුරුද්දත් නිසා දෙසැම්බර් මාසෙට මම හැමදාමත් ආසයි.

අනික ඉතින් ජොලිම දේ තමයි, පාටි පාටි සහ පාටි. ගොඩක් වෙලාවට ලංකාවෙ ඉන්නකොට නම් කම්පැනි වල ක්‍රිස්මස් පාටියි, ඒ වගේම නත්තල් වලට කලින් ලැබෙන බෝනසුයි, තව යාළුවන්ගේ ගෙවල් වලින් ලැබෙන ඉන්විටේෂනුයි ඉවරයක් නෑ.

පස්සෙ කාලෙකදි බෑන්ඩ් එකකට සෙට් වෙලා ඉන්නකොට නම් දෙසැම්බර් කියන්නෙ හුස්මක් කටක් ගන්නවත් බැරි කාලයක්. එක දිගටම අර ඩාන්ස් මේ ඩාන්ස්, තර්ටි ෆස්ට් නයිට් , ක්‍රිස්මස් පාටි දවල් රෑ දෙකේම. ඔය වගේ පාටි වලට ගියාම මරු මරු අත්දැකීම ලැබෙනවා ඉතින්. ගොඩක්ම කරදර කාරයෝ තමයි සින්දුවක් කියන්න ඉල්ලගෙන පෝලිමේ එන සෙට් එක. කරටි කැඩෙන්න සප්පායම් වෙලා ඇවිත් මයික් එක අරගෙන අපිවත් එක්ක නාවනවා. සින්දු කියන්න දෙන්න බෑ කිව්වොත් වලියට එනවා. අනේ ඉතින් මග හිටියොත් තා නසී, ගෙදර ගියොත් ඒත් තා නසී.

ඔන්න ඔහොම අපි ප්ලේ කරපු, තරු පන්තියේ හෝටලේක තිබිච්ච පොෂ් ක්‍රිස්මස් පාටියක හරි අපූරු රැෆල් එකක් තිබුනා. අර සාමාන්‍යය විදිහටම ඇතුල් වෙන ටිකට් එක තෝරලා තෑගි දුන්න වගේම එක විශේෂ තෑග්ගක් දුන්නා හරි අපූරු ක්‍රමේකට. මේ පාටි එක කම්පියර් කලේ ලංකාවේ ජනප්‍රිය පුද්ගලයෙක්. සමහර වෙලාවට එයත් මේ සිංහල බ්ලොග් කියවන්න පුළුවන් නිසා මම නම සඳහන් කරන්නෙ නෑ.

මේ විශේෂ තෑග්ග විදිහට දුන්නේ, ඒ කාලේ, ඒ කියන්නෙ 1996-97 වගේ කාලේ ආපු අළුත්ම පත සයිස් සෝනි ටී.වී එකක්. ඔන්න ඉතින් වැඩේ වෙන්නෙ මෙහෙමයි. ඇත්තටම බැලුවොත් මේ ටී.එක තිබුනේ විකුණන්න. හැබැයි ගන්න කෙනා නියම කරන මුදල හරියටම ගෙවලා මේක ගන්න ඕනෙ. වැඩි වටිනාකමක් තියෙන මුදලක් දීලා මේක ගන්න බෑ. ඔන්න ඕක තමයි කොන්දේසිය.

කීයද දන්නවද ටී.වී එකට නියම කල මුදල.

හරියටම "සතයයි"....

ගන්න කෙනා හරියටම සතේ දීලා ටී.වී එක ගන්න ඕනේ. සත දෙකක් දීලවත් ගන්න බෑ. හරියටම සතයක්ම දෙන්න ඕනෙ.

අනේ ඉතින් බලන්න ලස්සනයි. පාටි එකට ඇවිත් හිටිය පොෂ් නෝනලා තමන්ගේ දිලිසෙන රත්තරන් පාට පර්ස් මේසෙට හලනවා සතයක් හොයන්න. මහත්තුරුත් අර වැඩි පුර කොල පුරෝගෙන ඉන්න පර්ස් එහාට පෙරලනවා, මෙහාට පෙරලනවා. සතේ කාසියක් හොයන්න. හොඳටම කේන්ති ගිය තව නෝනා කෙනෙක් තමන්ගේ මහත්තයට ඔරවගෙන ඉඳලා හිමිහිට බනිනවා,

"මොනවද මිනිහෝ, තමුසෙ ගාව සතයක්වත් නැද්ද ඕයි ?" කියලා අහලා........

ඔන්න ඔය විදිහට විනාඩි 15ක් 20ක් ගියත් මේ පොෂ් පාටියේ කිසි කෙනෙක් ගාව සතයක් වත් නෑ......

අනේ අර කම්පියර් කරන මහත්තයක් කට්ටියගේ රෙදි ගැලවෙන්නම දෙනවා ගේම.

"බලන්න නෝනා වරුනි මහත්වරුනි, කොච්චර තරු පහේ හෝටල් වලට කන්න බොන්න ආවත්, තමුන් නාන්සේලගේ අතේ සතේ නෑනේ......." කියලා.

ඔන්න ඉතින් සතේ වැඩේ හරියන්නෙ නෑ. ඊට පස්සෙ ටී.වී එකේ ගාන, සත දෙකක් කලා. ඒත් සත දෙකේ කාසියක් තියෙන එක්කෙනෙක්වත් නෑ. ඔන්න ඊට පස්සෙ සත පහ කලා. ඒත් නෑ. සත දහය කලා. කොහෙද ? අන්තිමට ටී.වී එකේ ගාණ සත විසි පහක් කරපු ගමන් මෙන්න බොලේ කට්ටිය 10ක් විතර දුවගෙන එනවා. කොහොමත් ඉස්සෙල්ලාම සත විසිපහ අරගෙන ආපු කෙනාට ගොඩක් කට්ටිය හූල්ලන අතරේ අතරේ ටී.වී එක හම්බ උනා.

එදා ඉඳන් මම පර්ස් එකේ සතේ කාසියක් තියාගෙන ඉන්නවා. ඒත් කරුමේ කියන්නෙ අද වෙනකන් සතේට ටී.වී එකක් නම් ලැබුනේ නෑ.

මට මේ ලඟදි තවත් කතාවක් අහන්න ලැබුනා මාත් එක්ක වැඩ කරන ඩේවිඩ් කියලා ඉන්දියන් කාරයෙක්ගෙන්. ඇත්තටම අපේ කම්පැනි එකේ සපෝට් ඩෙස්ක් එකේ මැනේජර් කාරය තමයි පොර. ඔය තරිටි ෆස්ට් නයිට් වලදි කරන ඩ්‍රින්ක්ස් ගැනිල්ල ගැන කතා කරනකොට තමයි ඔය කතාව ඔන්න ඔහොම ඇදිලා ආවේ.

අර මම කලින් කිව්ව පාටි එක වගේම තිබිච්ච 31ස්ට් නයිට් පාටි එකක කම්පියර් කරලා තියෙන්නේ කම්පියර් නෝනා කෙනෙක්. අනේ ඉතින් හැමෝම දන්නවනේ. මේ පිරිමි අපි වගේ නෙමෙයි ඔය ගෑනු කට්ටියගේ සිතුම් පැතුම්. අපි නම් ඉතින් ඔය පාටියකට ගියාම එකක් දෙකක් සප්පායම් වෙන ගමන් සින්දුවක් කියලා නටලා පොඩි ජොලියක් දාන්නනේ හදන්නෙ. හැබැයි ඉතින් නෝනලා ඔය වගේ 31ස්ට් නයිට් වගේ වෙලාවලදි පොඩ්ඩක් රොමෑන්ටික් වෙනවා.

ඒ වගේම තමයි අපේ මේ කම්පියර් නෝනත් පාටියට පොඩි රොමෑන්ටික් ගතියක් එක්කරන්න කියලා හිතලා මෙන්න මෙහෙම කියනවා.

"අපේ සියළුම මහත්වරුනි......! මේ අළුත් අවුරුද්ද ලබන්න ඔන්න මෙන්න කියලා තියන වෙලාවෙ, ඔය මහත්තුරුන්ව පහුගිය අවුරුද්ද පුරාවටම උණුසුම් කරපු, ආදරෙන් බලාගත්තු, ජීවිතේට සතුටක් ගෙනාපු එක්කෙනාව අතින් අල්ලගෙන මේ ඩාන්සින් ෆ්ලෝ එකට එන්න......"

අනේ ඔන්න ඉතින් වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ මුළු පාටියේම හිටපු පිරිමි ටික ඩාන්සින් ෆ්ලෝ එකේ.

නිකන්ම නෙමෙයි. තමන්ගේ අතින් තමන්ගේ විස්කි වීදුරුව හරි බ්‍රැන්ඩි වීදුරුව හරි අල්ලගෙන.

කම්පියර් නෝනටත් වැඩේ චකබ්ලාස් උනා කියලා තේරුනත්, ඒ වගක් පෙන්නනෙ නැතිව ඔන්න ආයෙමත් කියනවා.

"නෑ නෑ, මම කියපු එක අපේ මහත්වරුන්ට හරියට තේරිලා නෑ වගේ...."

"හරි ඔන්න එහෙනම්, දැන් මේ මහත්වරු ගිහිල්ලා මේ පාටියේ ඉන්න තමාට වටිනාම එක්කෙනාව හොඳට බදාගෙන කිස් එකක් දෙන්න.....!"

අනේ ඊට පස්සෙ දකින්න ලැබිලා තියෙන්නෙ අර ටේබල් වලට විස්කි සර්ව් කර කර ඉන්න වේටර් කොල්ලෝ ටික මුළු හෝල් එක පුරාම දුවන සීන් එකක්. මොකද ඔක්කොම මහත්තුරු වේටර් කොල්ලන්ව අල්ලගෙන ඉඹින්න පොරකනවා.

පහුවෙනිදා මළ ගෙවල් කීයක් තිබුනද කියල නම් කවුරුවත් දැනගෙන ඉඳලා නෑ.

අපි කවුරුත් කැමතියි අළුත් අවුරුද්ද අළුත් විදිහට සමරන්න. මෙහේ එමිරේට්ස් එයාර්ලයින්ස්වල අයි.ටී ඩිවිෂන් එකේ වැඩකරන අපේ කණිශ්කත් පහුගිය දෙසැම්බර් 31 අළුත්ම විදිහට අළුත් අවුරුද්ද සැමරුවා.

එයාර්ලයින් වල වැඩ කරන කට්ටියට විශේෂ අඩු ගාණට (සාමාන්‍යය ගාණෙන් 10% කට ) ටිකට් ගන්න පුළුවන් නිසා ඒ ගොල්ලන්ට හැම වීක් එන්ඩ් එකේම උනත් ලංකාවට ඇවිල්ල උනත් යන්න පුළුවන්. හරියට අර කොළඹ වැඩකරන පිට පලාත්වලින් ආපු අය සිකුරාද හවසට ගමේ යනවා වගේ.

ඔන්න ඉතින් අපේ කණිශ්කත් හිතුවා, හුඟ දවසකින් ලංකාවට යන්නත් බැරිවෙච්ච එකේ, මේ පාර දෙසැම්බර් 31 වෙනිදා ලංකාවෙ ගත කරලා ෆුල් ජොලියක් දාලා ජනවාරි 1 වෙනිදා ආපහු එන්න. මොකද ජනවාරි 2 වෙනිදා ඉඳන් තමයි මෙහේ වැඩ පටන් ගන්නෙ.

2011 දෙසැම්බර් 31 වෙනිදා වැටුනේ සෙනසුරාදා දවසකනේ. කොහොමත් ජනවාරි 1 වෙනිදා මෙහේ නිවාඩු දවසක් නිසත්, ඔන්න ඉතින් අපේ කණිශ්කත් බ්‍රහස්පතින්දා වැඩ ඉවරවෙලා, එදා රෑම ලංකාවට ඇවිත්, 30 වෙනි සිකුරාදා තමයි ගොඩ බැහැලා තියෙන්නෙ. ඔන්න ගොඩ බැහැපු ගමන් මහන්සිය යන්නත් එක්ක පොඩ්ඩක් නිදාගෙන ඉඳලා කාරිය, හවස් වෙලා මෝටර් බයිසිකලේට නැගලා ගිහින් තියෙන්නෙ තමන්ගේ යාළු මිත්‍රයෝ ටික මුන ගැහිලා 31ස්ට් නයිට් ජොලියක් ගන්න විදිහ ගැන පොඩි ඇරේන්ජ්මන්ට් එකක් දාගන්න කියලා තමයි.

ඒ ගිහිනුත් නිකං ඉඳලා නෑ. කාලෙකට පස්සෙ මුන ගැහිච්ච සන්තෝසෙට යාළුවොත් එක්ක පොඩ්ඩක් බියර් කෑන් දෙක තුනකින් එහෙන් මෙහෙන් සප්පයම් උනා කියලා තමයි කියන්නෙ. අනේ ඉතින් ගොම්මන් ජාමේ වෙනකන් ඔහොම පොඩි සොමියක් අරගෙන කණිෂ්ක තව යාළුවෙකුත් බයිසිකලේ දාගෙන ඇවිත් තියෙන්නෙ ගෙදර යන්න කියලා. අනේ මේ ගේ පේන නොපෙනෙන හරියෙදි බයික් එකට අත දාල තියෙන්නෙ කවුද, අපේ සත්ගුණවත් පොලිස් රාළහාමිලා දෙන්නෙක්.

ලංකාවෙ පොලිස් රාළහාමිලාත් ඉතින් හරි දස්සයිනේ බීලාද නැද්ද කියලා හොයන්න. ඒ ගොල්ලන්ට ඉතින් බැළුන් ඕනෙ නෑනේ ඔය වැඩේට. කොහොමෙන් කොහොම හරි බයිසිකලේ පැදගෙන ආපු කණිශ්ක බීලා ඩ්‍රයිව් කරලා දැන් පොලීසියට මාට්ටු. කොච්චර සැරෙන් කිව්වත්, තදින් කිව්වත් බැරිම තැන දණ ගහලා වැඳලා කිව්වත් අර පොලිස් රාලහාමිලා නෙමෙයි කනකට අරගෙන තියෙන්නෙ. බයිසිකලෙයි කණිශ්කයි කෙලින්ම පොලීසියේ.

අනේ ඉතින් 31 වෙනිදට බැළුන් බෝල පුම්ම්බලා ගෙදර සරසන්න කියලා හිතාගෙන ගිය කණිශ්කට පොලීසියෙන්ම බැළුමක් දීලා පුම්බන්න කියලා. බැළුමත් ඔය යස අගේට කොළ පාට වෙන්නෙ. අනේ ඉතින් සොරිම සොරි තමයි.

බැළුම පුම්බලා කොළ පාට උනාට පස්සෙ ආයේ ඉතින් ඉතින් වැඩේ නවතින්නෙ උසාවි දාලා දඩ ගහලා තමයි. අම්ම මුත්තා කිව්වත් සිස්ටම් එක හදලා තියෙන්නෙ ඉතින් ඒ විදිහට. මොකද නැත්නම් කොහොමද ඔය උසාවි වල ඉන්න අබ්බගාත් නෝනා මහත්වරු කීයක් හරි හොයා ගන්නෙ.

අපේ කණිශ්ක බීලා මාට්ටු උනේ සිකුරාදා හැන්දෑවෙ. ආපහු උසාවි වැඩ කරන්නෙ සඳුදා. ඒ කියන්නෙ 2 වෙනිදා.

ඉතින් 31ස්ට් නයිට ජොලියෙන් ගත කරන්න කියලා ලංකාව ආපු අපේ කණිශ්ක දැන් පොලිස් කූඩුවේ.

පොලීසියේ මහත්තුරු කොච්චර කරුණාවන්තද කියනවනම්, 31 වෙනිදා රෑ කණිශ්කව පොඩ්ඩක් එළියට අරගෙන රතිඤ්ඤා කරල් දෙක තුනක් දීලා පත්තු කරන්න කියලා. ඒක පත්තු කරලා ඉවර උනාම ආපහු කූඩුවට දාලා.

කොහොමෙන් කොහොම හරි ජනවාරි පලවෙනිදත් උදේට පොලීසියෙන්ම කිරි බත් කාලා එදා රෑත් කූඩුවේම රෑ ගත කරලා.

ඔන්න ඉතින් ජනවාරි 2 දෙවෙනිදා උසාවි දැම්මට පස්සෙ රුපියල් 5000ක් දඩ ගෙවල.

ඊට පස්සෙ කෙලින්ම උසාවියෙන්ම එයාර්පෝට් ඇවිල්ලා අනිත් පැත්තට ඩුබායි ඇවිල්ලා

ඔන්න ඔහොමයි අපේ කණිශ්ක පසුගිය අළුත් අවුරුද්ද ජොලියෙන් ගත කලේ..









ප.ලි: ලැබිච්ච අළුත්ම ආරංචියකට අනුව කණිශ්ක මේ සැරෙත් 31ස්ට් නයිට් එක ගත කරන්න ලංකාවට යන්නලු ඉන්නෙ. ආපහු හිරේ යන්නත් ආසයිලු.



පින්තූර ගත්තෙ මෙතනින් - http://www.timeanddate.com/holidays/common/new-year-eve

අලි බැලිල්ල සහ වෙඩි බැලිල්ල.....

Posted by දුමී

එදා මල් වෙඩි තිබුනේ මෙන්න මෙහෙම.
මේ දවස් වෙනකොට 31 රෑට මොකෑ කරන්නෙ කියන පුරස්නේ ගොඩක් යාළුවෝ අහන්න පටන් අරගෙන. වඩා වැඩි වෙනසක් වෙන එකක් නැහ ඕං. වෙනදා වගේම කට්ටිය කොහේ හරි සෙට් වෙලා ඇඟපත රත් කර ගන්න ගමන්ම, සින්දුවක් කියලා, කට්ටියට කට්ටිය විශ් කොරාගෙන, ඒ වගේම කරටි කඩාගෙන අළුත් අවුරුද්දට පිය නගයි.

අර කිව්වත් වගේ ගොඩක් වෙලාවට ඉතින් අවුරුද්ද පටන් ගන්නෙ කරටි කඩාගෙන තමයි. ජනවාරි පළවෙනිදට UAE ආණ්ඩුවෙන්ම නිවාඩුත් දීලා තියෙන්නේ කලින් දවසේ ඇඟේ පතේ අමාරුව හරියනකං ටිකක් වැඩියෙන් නිදාගන්න ඕනෙ හින්දම තමයි.

දැනට අවුරුදු දෙකකට කලින් ඔය පුරුද්දේ පොඩි වෙනසක් උනා එක පාරටම. වෙනදට කරටි කඩාගන්න අපි එදා තව පොඩ්ඩෙන් බෙල්ල කඩා ගන්නවා. ඒක උනේ මෙන්න මෙහෙමයි.

බ්ලොග් ලියන ගොඩක් දෙනෙක් දන්න කෙනෙක් තමයි අපේ දීපානි දොස්තර නෝනා. අර අලින්ගේ මානව හිමිකම් වෙනුවෙන් පෙනී හිටින්නේ. නෑ නෑ, සිරිකොතේ අලි නෙමෙයි, උඩවලවේ අලි.

අපි ඉතින් දීපානි දොස්තර නෝනට කියන්නෙ ඩී කියලනනේ. එහෙම තමයි එයා කමෙන්ට් එකක් කාරිය එහෙම කොටන්නෙ.ඔය උඩ වලවේ පැත්තේ හැම අලියෙක්වම ඩී හොඳට අඳුනනවා වගේම උඩවලවේ අලිත් ඩී දොස්තර නෝනවා හොඳට අඳුනනවා.

කාලයක් ඒ පැත්තේ ගොවියෝ වගා කරන බඩ ඉරුඟු කරලක් දෙකක් කාලා සාමෙන්, ජොලියෙන් හිටපු අලි සැට් එක දැන් තිබ්බටු කන්න පුරුදු පුහුණු වෙනවලු මේ දවස්වල මොකද ඩී දොස්තර නෝනා සහ ගැන්සිය ගොවියන් ලව්වා බඩ ඉරුඟු වෙනුවට තිබ්බටු වගා කරවනවා.

බ්ලොග් එකක් නොලිව්වත් බ්ලොග් රසිකාවියක් විදිහට ගොඩක් බ්ලොග් වලට ගොඩ වැදිලා කමෙන්ට් එකක් දෙකක් කොටලා යන එක ඩීගේ පුරුද්දක් තමයි. ඔන්න බොලේ 2011 අවුරුද්ද ලබන්න ඔන්න මෙන්න කියලා ඩී මූණු පොත හරහා මැසේජ් එකක් එවලා තිබුනා,

"අනේ අලි බලන එක හරියට බලි බලනවා වගේ වැඩක්. හරිම ඒකාකාරියි. ඒ නිසා ඔටුවෝ ටිකක් වත් බලා කියාගෙන යන්න ඩුබායි පැත්තේ එනවා....." කියල. ඒ ආවහම ඔටුවෝ බැලුවත් බලි බලන්නැතිව යන්න බෑනේ. ඒක නිසා අපේ දුකාවයි, මාවයිත් බලන්නත් එනවා කියලා.

කොහොමත් සතියකට කලින් ඩුබායි හන්දියට ආවත් මටයි දුකාටයි අපොයින්ට්මන්ට් එක ලැබුනේ 2010, දෙසැම්බර් 31 වෙනිදා උදේට. ඒත් එක කොන්දේසියක් එක්ක. ඒ තමයි 31 දා රෑට 'බර්ජ් කලීෆා' (ලෝකේ උසම බිල්ඩින් එක ) ගාව තියෙන මල් වෙඩි බලන්න එක්කගෙන යන පොරොන්දුව පිට. අයියෝ හරි සිම්පල් දෙයක්නේ කියලා අපිත් එකඟ උනා.

ඔන්න ප්ලෑන් කලා වගේම උදෙන්ම ඩීව ඩුබායි හන්දියෙන් පික් කරගෙන දුකා ඉන්න අබුඩාබි වලට ගියා. දවල් කෑම දුකා හාමිනේ ගානේ. ගෙදර ඉඳන් ලන්ච් ගන්න එක ඇඟට හරි මදි මදි වගේ හින්දා ඔන්න දුකා යෝජනාවක් ගෙනාවා පොඩි එවුනුත් ඉන්න නිසා ඒ ලඟ පාතක තිබිච්ච සත්තු වත්තක් බලන්න යමු කියලා. ඩීත් වැඩිය අදි මදි කරන්නෙ නැතිව එකඟ උනා.

පස්සෙ තමයි තේරුනේ ඩීව සත්තු වත්තට එක්කගෙන ගිය එක නිකං අර උදේ-හවා මුහුදු යන මාළු කාරයෙක්ව බේරේ වැවේ බෝට් රයිඩ් එකක් එක්කගෙන ගියා වගේ කියලා.....”

වැඩි විශේෂ දෙයක් සූ(z) එකේදි උනේ නැහැ. උනේ නැත්තෙත් නෑ. වෙච්ච එකම සිද්ධිය තමයි අපි දවල් කෑම කනකොට ඒ ලඟ හිටිය මැකෝ ගිරව් ටිකක් ගිරිය යටින් කෑ ගහන්න පටන් ගත්ත එක. උන් කෑ ගහන්නෙ මොකද කියලා බලනකොට තමයි රඟේ තේරුනේ. දුකා හාමිනේ කන්ටේනර් එකක් පිරෙන්න තම්බපු බිත්තර ගෙනත්. උන්ගේ කූඩුව ඉස්සරහින් වාඩිවෙලා අපි ඒ බිත්තර කනකොට උන්ට මොනවා නම් හිතෙන්න ඇත්ද?

ඔන්න ඉතින් හවස් වෙනකං සූ(z) එකේ ඇවිදලා කරලා එහෙම කට්ටිය ආපහු ඩුබායි එන්න පිටත් උනා. දැන් ඉතින් ප්ලෑන් එක තමයි ටිකක් වේලාසනින් ‘බර්ජ් කලීෆා’ එක ගාවට යන්න මොකද හොඳ ස්පොට් එකක් අල්ලගන්නත් එපැයි. කාර් වල ඔතනට යනවා කියන්නෙ එලිවෙනකං පාරෙ ඉන්නවෙන සීන් එකක් නිසා කට්ටිය ප්ලෑන් කලේ කාර් ටික ඩුබායි ඉන්ටනෙට් සිටි එකේ අපේ ඔෆිස් එක ගාවින් පාක් කරලා මෙට්‍රෝ කෝච්චියේ ගිහින් බර්ජ් කලීෆා එක ගාවින්ම බැහැලා මල් වෙඩි බලලා ආපහු කෝච්චියේ ඇවිත් කාර් ටික අරගෙන යන්න.

ඔන්න ප්ලෑන ගහපු විදිහටම මෙට්‍රෝ කෝච්චියේ නැගලා ගිහින් බැස්ස 'බර්ජ් කලීෆා' මෙට්‍රෝ ස්ටේෂන් එකෙන්. ඒ වෙනකොටත් සෙනග පිරෙන්නෙ පටන් අරගෙන. කොහොම හරි රෑ 10.30 වෙනකොට 'බර්ජ්' එක පේන මානෙන් බිත්ති කණ්ඩියක් හොයාගෙන වාඩි උනා. ටික වෙලාවක් යනකොට වටා පිටාව එකම මිනිස් ගොඩක්.

ඒ වෙනකොට අපේ ගම හාමිනේ අපේ බාල කෙළි පොඩ්ඩිව ලැබෙන්න ඉන්න කාලේ. බඩට මාස 6 පිරුනා විතරයි. අනේ ඉතින් කට්ටිය ඉන්නව දත කට පූට්ටු කරගෙන සීතලේ ගැහි ගැහී. වෙනදා මේ වෙනකොට වීදුරු පුරවගෙන සින්දු කියන අපි අද බිත්ති කණ්ඩියක් උඩ වාඩි වෙලා හීතලේ ගැහි ගැහි මල් වෙඩි පත්තු කරනකං හූල්ලනවා....!

අනේද කියන්නෙ පැය එකහමාරකට විතර පස්සෙ හරියටම 11.58ට පටන් ගත්තා නේද මල් වෙඩි. ලස්සනේ බැරුවා. උඩ බලං ඉඳලා බෙල්ලත් උළුක් වෙන්න වගේ. උසම බිල්ඩිම මුදුනටත් උඩින්නේ මල් වෙඩි පත්තු වෙන්නෙ. අනේ ඉතින් මල් වෙඩි වරුසාව හරියටම තිබුනා විනාඩි 3ක්. හරියටම 12.01 ට බඩු ඉවරයි. දුම විතරයි.

ඔන්න ඉතින් මල් වෙඩි ඉවර උනා විතරයි මෙච්චර වෙලාවක්, පැය ගාණක් තිස්සේ වට පිටාවට පිරුණු මිනිස් ගංගාවටම එක පාරටම ගෙවල් දොරවල් මතක් වෙලා. මෙහේ ඉතින් එළිවෙනකං ඉන්න පුළුවන් 'ගෝල් ෆේස්' එකක් වත් තියෙන එකක් යෑ. ඔන්න බොලේ මිනිස්සු සුනාමියක් එනවා වගේ ඇදෙනවා මෙට්‍රෝ ස්ටේෂන් එක දිහාවට. ඈත ඉඳන්ම පේන්නේ ස්ට්‍රේෂන් එක වටේට කිලෝ මීටරයක් විතර වට ප්‍රමාණයට මිනිස්සු පොරකනවා.

අනේ ඉතින් හරි සනීපයි. දැන් ඉතින් මෙච්චර වෙලා නට නටා හිටපු පොඩි එවුනුත් නිදි කිරා වැටෙනවා. දුකාගේ සොඳුරු ත්‍රස්තවාදියයි, මගේ නෝටි බබයි දැන් අපේ කරවල් සොඳුරු නිදි යහන් කරගෙන. ඒ අස්සෙ බඩ දරු ගම හාමිනේ මගේ අතේ එල්ලිලා. ලොකු කෙල්ලත් නිදි කිරා වැටෙනවා.

හොඳ හොඳ උපමාත් මතක් වෙන්නෙ මේ වෙලාවටනේ. ඒ අස්සෙ මතක් උනේ අර ඇවිද්ද පය දහස් වටී කියලා කවුදෝ කියලා තිබිච්ච කතාවක්. ඇවිද්දොත් මෙතනම කකුල් කීයක්ද කියලා හිතාගෙන ඔන්න අපි පටන් ගත්තා කිලෝ මීටර් 1 1/2 විතර දුරින් තියෙන අනිත් ස්ටේෂමට පයින් යනවා කියලා. පැයක් හමාරක් ගෑටුවට පස්සෙ යන්තන් ඒ ස්ටේෂමටත් ආවා. අපි විතරක්ම නෙමෙයිනේ පයින් ගිහින් තියෙන්නෙ. තවත් දාස් ගාණකට අපිට වගේම ඒ උපමාවම මතක් වෙලා අපිට කලින් ඒ ස්ටේෂන් එක ලඟටත් ඇවිත් පොර කනවා.

එදා මල් වෙඩි වලින් පස්සෙ මෙට්‍රෝ ස්ටේෂන් එක ඇතුලේ මිනිස්සු පොරකාපු හැටි. 
පින්තූරෙ ගත්තෙ මෙතනින්.
http://dubaimetro.eu/transportation/6691/midnight-mayhem-on-new-years-eve


මේ හිරවිල්ල අස්සේ බඩදරු අම්මා කෙනෙක්ව මොන හිතකින් අරගෙන යන්නද. ඒත් අපේ ගම හාමිනේ සැළුනේ නෑ. දුමියානනි බිය නොවන්න. කෝච්චියේ යන සැටි මම පෙන්නන්නම් කියලා මාවත් ඇදගෙන පෝලිම සෙට් වෙලා කොහොම හරි තල්ලු කරගෙන දැන් කට්ටිය යාන්තන් දොරෙන් ඇතුළු උනා. කට්ටිය එක පොදියට පොර කනවා. මම ඉතින් ගම හාමිනේවත් ඉස්සර කරගෙන, නෝටි බබාවත් කරේ තියාගෙන තල්ලු කරන මිනිස්සුන්ටත් මරිසිය දාගෙන හෙන යුද්දේ. මම ඉතින් “She is pregnant, She is pregnant” කිය කියා කට්ටියව එහෙට මෙහෙට කරගෙන ඉඩ අරගන්නවා.

ඒ අතරේ මට ඇහෙනවා, “What the hell you do in a metro station then ? Take her to a maternity clinic...!” (තමුසෙලා මොන රෙද්දක්ද ස්ටේෂන් එකේ කරන්නෙ. මෙයාව ගර්භනී සායනයකට එක්ක පලයන්...)

කියලා එකෙක් කියනවා. හොම්ම්බට දෙකක් අනින්න හිතුවත් මගේ අත් දෙකම ඒ වෙනකොට බිසී නිසත්, ඌ කිව්වෙ ඇත්තක් නිසත් මම ඇහුනේ නෑ වගේ හිටියා.

ඊට පස්සෙ පොඩ්ඩක් පස්ස හැරිලා බලනකොට මෙන්න බොලේ ඩී ඉන්නවා බිත්තියක ඇලවිලා ස්ටිකර් එකක් වගේ.මෙච්චර මේ අලිත් එක්ක හුරතල් වෙන දොස්තර නෝනා, ඩුබායි ඇවිල්ල මෙට්‍රෝ ස්ට්‍රේෂන් එකක බිත්තියේ බිත්ති රූපයක් වගේ තෙරපිලා මැරුනොත් ලංකාවට හොඳ නෑනේ කියලා ඇදලා ගත්තා කොහොම හරි එයාවත් යන්තං පාද ගත්ත පොඩි ඉඩක් ඇතුලට.

අනේ ඉතින් ඔහොම චාටර් වෙලා වෙලා ආපු කෝච්චියක නැගලා ගිහිල්ලා කාර් ටිකත් අරගෙන ගෙදර යනකොට උදේ 5 ටත් ලඟයිද කොහෙද. ඒ තර්ටිෆස්ට් නයිට් එක අවුරුදු ගාණකට පස්සෙ ගෙවිලා ගියේ අමුම අමුවෙන්.

කොහොමෙන් කොහොම හරි මේ පහුගිය දෙසැම්බර් 31 වෙනිදාත් ආව කියමුකෝ. අපි එදා නම් හිටියේ ගෙදර.සැටියේ වාඩි වෙලා, විස්කි වඩියක් ගහන අතරෙම ටී වී එකෙන් බර්ජ් කලීෆා එකේ මල් වෙඩි සංදර්ශණේ සජීවීව බලනකොට ඇස් දෙකට කඳුලු පිරුණා....

“අනේ අපරාදේ, ඩී හිටියනම් මේ පාරත් අපිව මල් වෙඩි බලන්න එක්ක යනවනේ කියලා.....!”



Related Posts with Thumbnails